Sevdiğim Şiiri

Gençliğim

Gerçekleri şişede, aradıkça batarsın,

Bedenini köşede ,bırakıp da yatarsın

Bıçağını döşe’de, batırıp ve kaçarsın,

Mermileri saçıyor,eyvah güzel gençliğim,

Kendisinden kaçıyor,eyvah güzel gençliğim.



Ne güzellik,ne de insanlık umrunda,

Bazen Marmaris de,bazen Bodrum da,

Hal böyle iken, dua edelim bu durumda,

Her yerini açıyor, eyvah güzel gençliğim,

Kendisinden kaçıyor,eyvah güzel gençliğim.





Çabuk geçer gençliğin, yanarsın dünlerine,

Döner şöyle bakarsın,boş geçen günlerine,

Mahşerde sıradansın, bakılmaz ün’lerine,

Nerelerde geçiyor,ey vah güzel gençliğim,

Kendisinden kaçıyor,eyvah güzel gençliğim,





Benim tek umudumsun ne olur aslına dön,

Akif’in çağırdığı,Asımın nesline dön,

Mevlam’ın davetine,Resulün sesine dön,

İnşallah kurtulursun,asil güzel gençliğim,

Hak yolunu bulursun, asil “özel” gençliğim,

Selim ADIM

Şehit Babası

Sabahın mahmurluğunu atmadan üzerimden,

Çalan kapının şiddetine fırladım birden,

Bizim köyün dertleri de bitmez maazallah,

Yine bir şeyler olmuş hayırdır İnşallah,



Yıllar bu bedeni çok yordu,

Muhtarlık ah ne zordu,



Gözlerimi ovuştururken açtığım kapıda,

Duruyordu heybetlice iki Jandarma,

Ne o koçlarım yine kız mı kaçırdılar?

Yoksa Memed’in bağından meyve mi aşırdılar?



Ya bu köyün gençleri ne anlarlar bu işten,

Muhtarım ama,memnun değilim bu gidişten,



Erzurumlu Jandarma dönerek Konyalıya,

Nasıl anlatalım bu durumu Yahya dayıya,



Ah ah kahpe felek, çivisi çıkık dünya,

Bu çorabı da başımıza ördün ya,

Nasıl söyleyip,nasıl anlatacağız,

Muhtarın yüzüne nasıl bakacağız,



Şehitlerin birisi köylün, diğeri ise oğlun

Kelimeler tutuklu,yürek yorgun, biz yorgun,



Bizim gibi yeşiller içinde gitmişti dağa,

Kahpeler,şerefsizler düşürmüşler tuzağa,

Tam on kişiymişler başlarındaki çavuşla,

Böyle hain bir pusu görmemişti Ulukışla,



Şehitlerin bayrağa sarılı tabutlarını görünce,

Derinden bir of çekti muhtar emice.



Yinemi Allahım,yinemi hüzün kucağı

Yinemi birilerinin yandı tutuştu ocağı,



Bitsin artık bu çile bitsin artık,

Yetsin akan kanlar yetsin artık,



-Tanıyor musun, muhtar bu kimin oğlu idi ?

-Aman Allahım bağcı memetin koç yiğidi,

Muhtarın hızlanarak çoğaldı kalp atışları,

Komutanında damla damla akıyordu gözyaşları,



Hisseti muhtar,diz üstü çökerek sarıldı yavrusuna,

Kanlı elbiseleriyle şehit, gülümsüyordu babasına,



Bu ne tarifsiz acıydı,bu ne yaman bir işti

Teskeresine üç ay varken kınalım şehit düştü,

Arş-ı alayı aldı yakarışlar,

Yavruuum yavrum diyen bağırışlar,



Muhtarı susturmak nasıl mümkün olacaktı,

Ateş düştüğü yeri yakıyor,sadece bakacaktı,



Evet üzülecekti muhtar, kahr olacaktı ama,

Evlat kendinin olunca yürek dayanmıyor buna,



Bitsin artık bu çile bitsin artık,

Yetsin akan kanlar yetsin artık,



Yine Allahım, yine hüzün kucağı

Yine birilerinin yandı, tutuştu ocağı,



Böyle giderse eğer bitmez bu çile,

Kalanlar duyarsız, gidenlere güle güle



Susmayın,korkmayın durdurun bu ateşi,

Hesapları bırakın,balçıkla sıvamayın güneşi.



Selam sana ey şehidim,binlerce selam sana,

Resulün komşususun, yeter bu kelam sana,



Adım SELİM

Selim ADIM

Tadı Yok

Sevdaların adı yok,

Meyvelerin tadı yok,

Dünyamız sanallaştı,

Gönlümün muradı yok



Gün toprağa küstü,

Çiçeklerde açmıyor,

Cemre ne zaman düştü,

Kelebekler uçmuyor,



Yağmur bile yağmıyor

Yanan ormana inat,

Güneş firari, açmıyor,

Sanki durmuş hayat,



Doğamızı mahvettik,

Hem de insanlık adına,

Her bir şeyi katlettik,

Bırakmadan yadına,



Mevsimlerin adı yok,

Sebzelerin tadı yok,

İnsanlık hep yozlaştı,

Günümün muradı yok,

Selim ADIM