Çok özledim seni,
seninle geçirdiğim günleri.
pek duygusal da değilim ama
ağlattın bu gözleri,
sevgiye muhtaç bu bedenim,
bedenimi tutsak etmiş kederim,
tamam kendime hapsolmuşum ama
SENİ ÜZENÎ DE MAHFEDERIM.
(Fatih )
KARMA ŞİİRLER
Şiirimde Sen
kalemim,mürekkebim
lkemin semtleri.ç
ben senin için;
muş da ova ağrı da dağ zmrü de anka
bak güzelliklerime,
derinden derinden,
bata bata işlesin içine.
beni ararken;
ağrı dağında çiğdem,
yazın çölde bir damla su,
damarında gezen kan
ben senin için;
su,toprak,hava,nefes
ben bittiğimde sende...
bende
bizde
ikimiz yan yana ,
gideceğiz cehenneme
Ben senin içn;
zebanı,rıdvan,katibin.
ben soracağım
söyleyeceksin
susmadan,soluk almdan,
çakacak şimşekler tepene
özleyeceksin.
beni,beni,şairini
kağıdını,mürekkebini
bitti bu '' Kara Sevgi''
Fatma Nur GÜNERİ
Gemlik/Bursa
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer KARMA ŞİİRLER Şiirleri:
Bunca yükü omuzlarımda taşımaktan
Yirmi yıllık geçmişimi hatırlamaktan
Hergün bir ümitle yarınıma bakmaktan
BEN YORULDUM HAYAT...
Karanlık sokaklarda yalnız dolaşmaktan
Ümitlerimi yarına bırakıp beklemekten
Çaresizlik'ten yıllarca çare aramaktan
BEN YORULDUM HAYAT...
Her geçen günüme göz yaşı dökmekten
İçimdeki dinmeyen acıları saklamaktan
Hayattaki herşeye sessiz kalmaktan
BEN YORULDUM HAYAT...
GÖKHAN KARADOĞAN
KARMA ŞİİRLER
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER