Eğitim Sitesi

Solmayacak Gül Şiiri

Solmayacak Gül

Uzaktan bir ses:

“Verin kalpleri” diyor.

“Onlardan her şey yaparım.”

Bir eliyle tutarken kalpleri,

Diğer eliyle koruyor çevreyi.

Giremez, o elçi el varken içeri

Hiçbir kötü his, giremez gayri..



Nice akıllar gelmiş önüne

Kimisi ileri, kimisi geri

Kimisi olmuş daha ileri, kimisi olmuş ileri.

Doldurmuş kalpleri,

Barış, kardeşlik ,

dostluk ve sevgi



Çiçekler verilmiş eline,

Kimisi dağ köyünden gelmiş,

Kimisi şehirden.

Her biri bir şeyler bekler senden.

“Öğretmenim, öğretmenim” diye seslenir,

Her bir köşeden.



Daha henüz hepside gonca.

Onlara kullanacakları bilgiler verirsin bolca.

Her biri bilgi ve ışığınla,

Solmayacak gül olur sonunda.



Bunları yapan çok kişi tanıyorum ben.

Ağlarken güldüren,

Adına öğretmen diyoruz öğretmen.

Söylerken ağızları,

Sevgisiyle kalpleri dolduran.

Her fikirde sen,

Her işte, her meslekte sen.

Bizleri seven,

Yurdumu yücelten.

Senin ışığın ve sen...

Gülhan MUTLU( KARACAN)



Üşüyen bir çocuğu, ancak annenin kalbinin sıcaklığı ısıtır.( Selin MUTLU)

Gülhan MUTLU Şiirleri

  

elifnur çok güzeldi sözleri duygulandım

gülhan elçi kelimesini bekçi kelimesiyle değiştirirseniz memnun olurum teşekkürler

pelin Tebrik ederim! Çok başarılı bir şiir. özellikle son söze bayıldım! Şiirlerinizin devamını merakla bekliyorum! Saygılar...

Yazılan son 3 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 3 yorum yazılmış.

Benzer Gülhan MUTLU Şiirleri:

Eş Sesliler Dünyası

EŞ SESLİLER DÜNYASI...
Ağacın altında içerken çay
Akıp gidiyor yol kenarında çay.
Çayın kenarında var bir gül.
Rengi bayrağımın rengi,al.
Arkadaşıma dedim; “Bu gülü al.”
Arkadaşım , çayın kıyısına indi.
Alırken battı gülün dikeni eline.
Sonra bana bakarak:
“Hele bir gül…” dedi kızarak.
“Eller, halimden anlamaz.” Dedi,
İçini çekerek.
Çay kenarında Ali dayının bağları,
Çayın içinden geçerken ıslandı,
Kara ayakkabımın bağları.
Tam çaydan karaya çıkarken,
Geçti yoldan kır bir at.
Üzerinde saçları kır Ali dayı.

Yanına çağırdı beni,
Atladım kır atın üzerine.
Dikkatimi çekti,
Ali dayının yanağındaki beni.
Sürdük gittik, uzakta saçları yakmış,
Yufka pişiren Ayşe ninenin yanına.
Oraya varınca indik attan,
Ali dayı, attı yere elindeki beli.
Bugün bahçeyi bellemişti,
Çokta yorulmuştu Ali Dayı.
Hemen satır aldı eline,
Elini dayadı beline.
Sonrada başladı,
Etleri ufak ufak kesmeye.
Etleri yufkalara sararak,
Yedik bizde afiyetle.

Başta duran Ayşe nine,
Başta duran örtüsünü düzeltti
Sonra ayağa kalkarak,
Dayadı ellerini beline.
Yorgundu yüzünden belli,
Yüz yufka açmıştı, sabahtan beri.
Ali dayı da yorgundu.
Koyunca başını toprağa
Uyuyuverdi Ali dayı.
Ben de oturdum bir kenara
Bu yazın tadını çıkara çıkara.
Bir türkü tutturdum,
Bir taraftan da
Yaşadıklarımı yazdım satır satır,
Kara kaplı deftere.

Gülhan MUTLU

Gülhan MUTLU

Ben Güneşim

Ben güneşim.

Sabahleyin pencerelerinize vurup

“Günaydın, haydi kalkın” diyorum.

Sonra sizin yüzünüzü aydınlatıp

İçinize sevinç dolduruyorum.

Ben doğmadığım zaman

Yerimi Ay’la yıldızlara veriyorum.



Ben güneşim,

Bitkiler, ben olmayınca

Havanı kirletiyor.

Evinize ben gelmediğim de

Doktorlar geliyor.



Biliyorum, beni merak edip

Uydular gönderiyorsunuz.

Ben Ay’ın ardına girince

Güneş tutuldu diyorsunuz.

Söyleyin çocuklar,

Beni siz,

Çok çok mu seviyorsunuz?

Gülhan MUTLU

Çocukların Resminde

ÇOCUKLARIN RESMİNDE öğretmenim

________________________________________



Ben bir bulutum çocukların resminde.

Yağmurlar yağdırırım vatanın toprağına.

Su damlacıkları bilgilerim, düşüncelerim

Beyinleri bunlarla yeşertirim.



Ben bir güneşim çocukların resminde.

Günebakanların gözleri üzerimde.

Yüreklerindeki sevgiyi ısıtırım,

Tüm insanlığa çoğaltarak yansıtırım.



Ben bir bahçıvanım çocukların resminde

Hoşgörü ve kardeşlik aşılarım yaban güllerine

Toprağındaki yaban otlarını ayıklarım

Bahçeleri, bağları rengarenk yaparım.



Ben bir çiftçiyim çocukların resminde

Vatan ve millet sevgisi ekerim toprağa

Geleceğine geçmişini eklerim.

Sonunda özgürlük , bağımsızlık biçerim.



Ben bir ustayım çocukların resminde.

Çelik gibi bilgiler döşerim temeline

Eğitimle basamak basamak çıkarırım

Ellerimle gökdelenler yükseltirim.



Ben bir anahtarım çocukların resminde

Karanlık kapıları açarım aydınlığa

Aydınlık çoğaldıkça çoşar taşarım.

Atatürk ilke ve devrimlerini yaşatırım.



Ben bir mumum çocukların resminde

Işık saçarım çevreme

Işık verirken erir tükenirim;

Ama beyinlerdedir benim yerim.



Ben bir öğretmenim çocukların resimlerinde

Bir idealim düşüncelerinde.

Onların düşüncelerindeki olamazsam ben

Işıklarını istemeden söndürürüm beyinlerinden.



GÜLHAN MUTLU


Gülhan MUTLU

Solmayacak Gül Şiiri