Suçsuz Çocuklar Şiiri

Suçsuz Çocuklar

Somali’den olur musun deseler

Bir dilim ekmeği çok görseler

Suçsuz çocuklar açlıktan ölürken

İnsanlar biraz empati etseler



Hayalini kursan ekmek ve suyun

Etrafına baksan toprak ve zulüm

Kaldırsan ellerini yok ki yardım kolun

Büyük bir azaba kapılır mı ki ruhun



Sekiz bin çocuğa uzat artık kolunu

Zulüm içinde beklediler yardım yolunu

Paylaşır mısın artık bir bardak suyunu

Bozmuş seni bu kahpe dünyanın oyunu



Yardım etmezsen sekiz bin çocuk ölecek

Gelecek nesil seni suçlu bilecek

Çorbasıdır onların çimen ve böcek

Bu ruhsuzluğun bedelini kim ödeyecek?

Ramazan Bilgin ÇELİK

Ayrılma Sevgilim...

Geceler uzayıp, yollar daralsa

Zorluklar çoğalıp, Işıklar kaybolsa

Tüm evren bile bu aşka karşı çıksa

Yüreğim katlanmaz ayrılma sevgilim



İnsanlar karşı çıkarak bin türlü eza yapsa

Gökten taşlar yağdırarak yok etmeye çalışsa

Ağaçlar kalem deniz mürekkep bu zulmü anlatsa

Cehennem bile arkadaş sayılır ayrılma sevgilim



Kalbinde bir tane sevgi tohumu kalsa

Yaşadığın her şey sana azap olsa

Ben liseli sen üniversiteli de kalsa

Ruhum azap çeker ayrılma sevgilim



Rüzgar denize küsüp artık esmese

Arılar bal yapmaktan vazgeçse

Kıyamet kopup dünya ters de devrilse

Kor ateşlerde yanarım ayrılma sevgilim

Ramazan Bilgin ÇELİK

Bıraktı Beni?

Kahrolası aşkım bıraktı beni

Hiç acımadan ateşlere attı beni

Beni düşünmedin bari düşün kendini

Ölümüne sevmiştim ölümüne seni



Önce aldatıp sonra terk ettin beni

Hiç utanmadan dedin seviyorum seni

Unutmak istiyorum acı veren sevgini

İçime işlemiştim içime seni



Sen değimlisin acı çektiren

Sen değimlisin terk edip giden

Bırak inkar etme sendin sen

Nefret ettirdin kendini benden

Ramazan Bilgin ÇELİK