Ey zifiri karanlıkların ışığı!
Ey kimsesizlerin kimsesi!
Ey sessizlerin gür sesi!
Ey bütün ilimlerin şehadet ettiği!
Ey bütün varlıkların anlamı!
Ey başlangıcı olmayan sonsuz!
Doğrudan Kur’an’a muhatap
Olduğum gün ayan,
Ne dilim tutuldu,
Ne de kalemim bir an,
Enbiya ile dost oldum,
Lütfettin ulvi bir beyan.
Ey Semî’-i Mucîb-i Rahim!
Sonsuz rahmetinedir hasretim,
Visal meleğindedir gözlerim,
Vatan-ı aslime davet beklerim,
Her şiirim Sen’sin,
Her dizem Sen,
Ey Vedûd-u Veliyy!
Ey Vâfi-i Kuddûs!
Her isteğim Sen’den,
Ama tek isteğim Sen,
Davet listesine
Beni de ekletsen!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bal arısı sesleniyor,
Uzaktan uzağa,
Ey abdal şâir!
Neden anlatmadın bizi,
Yazıklar olsun sana!
Dokuduğum şu peteğe
Bir baksana,
Petekteki şekillere
Dikkat kılsana,
Rabbin Kur’an’da
Düşünmeyi emretti sana.
Madem ehl-i hendesesin
Haydi söyle bana!
Düzgün altıgenden
Daha hikmetli olanı varsa.
Gördün işte, mûcizedir peteğim
Şâirce bunu haykırsana.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sahte,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi kalpsiz,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi körsün,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sağır,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Hakkı örten sen misin,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Aynı adama baktılar,
Farklı adlar taktılar,
Şâir denen aynada,
Onlar kendilerine baktılar.
Kibirlenip kalktılar,
Nasihatten kaçtılar,
Ben hiç ölmem sandılar,
Gafletle boyandılar.
Onlar kalpsiz taş duvar,
İsyanda bir baştılar,
Yûnus’u taşladılar,
Belki ölür sandılar.
Hadlerini aştılar,
İnkâra bulaştılar,
Hakk’tan uzaklaştılar,
Şeytana yaklaştılar.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN