Teknolojiyle Varım Şiiri

Ana

Ana olanların acı yanları

Yetersiz kalıyorum sanıları

Bu yüzden saklamak istese de

Yüz güler ,kalbe damlar gözyaşları



Onlardan bir şey esirger gibi

Suçlar kendisini vermemiş gibi

Oysa yaşadıkça çocuklarını

Seviyor canını verecek gibi



Ah anneciğim! Düştüm canım yanıyor

Rüyada olsa gerçek sanıyor

Yavrusu yanı başında ,acaba

Ulu Tanrım !böyle kim haykırıyor



Ana kadar hiç kimse sevecen

Olamaz,arama nedir acelen

Annelerde bir zamanlar çocuktu

Büyüdüler sizin gibi bilmeden



Fatih Özkaya

Edebiyat Öğretmeni

KARMA ŞİİRLER

Hüzün Kenti

Bu son gelişin mi otogarına,
Bu son bakışın mı taş parke sokağına
Adın yazılmıştır kaç çınarına
Gitme,bu şehir muhtaç sana

Kokun sinmiş bu şehrin her köşesine,
Nesine kızdın bu şehrin söyle nesine
Katlanırda bu şehir herkesin gitmesine
Katlanamaz gitmene,alışmıştır sesine

Senin adını söyler dalgaları sahilde
Senin kokun dolaşır dağlarda tepelerde
Kimler olursa olsun bomboştur bu şehirde
Nerde bulur bu şehir sen gibisini nerde

Gökyüzü ağlamaklı yağmur yağacak şimdi
Bu şehrin ilk bayramı senin ilk gelişindi
Bu şehrin adı artık hüzün kent olacaktır,
Gideceğin yerlere mutlu kent denir şimdi

Gidişine bu şehir çok yaslar tutacaktır
Ardından buralarda depremler olacaktır
Her sokağı caddesi hep seni soracaktır
Sen gidince bu şehir kimsesiz kalacaktır

Yalçın

KARMA ŞİİRLER

Dostum

Dostluk dediğin nedir ki?

DOSTUM..

Mutluluğumda yanımda,

Kötü günümde başıma

Gelmiş destek olmaya..



Güneş ufuktan doğarken

Bir telefon uzakta,

Güneş batıyorken yanımda

Tüm umuduyla..



Gözlerinden anladım acısını,

Söylemiyor ki

Adını..

O yeni arkadaşının adını..



Üzgün bir elveda ve çekip gitti.

O kapıyı çarpışı

Sürekli benden kaçışı,

Ve ağlayışı..



Anladım ki

Gerçek dostluklar bile bitmeye hazır.

Ancak..

bizimki bir acı hikayesi..

Z.O

KARMA ŞİİRLER