mehtap bence cookk güzel en acıklı yeri ise 4.kıta cok beyen dim
ödevim icin girmistim cok uzun oldugu için 4 kıta yazdım
Topal Tavşan
'Güzel yurdumun cayır cayır yanan ormanlarının ağıtıdır.'
Ben bir tavşandım şu yamaçta,
Makiler, fundalıklar, zeytinlikler,
Baharda başka, kışta başka.
Avcıyı, köpeği görsek de ara sıra,
Çoğalırdık onların inadına…
Yıldan yıla…
Karşımda masmavi bir deniz,
Arkamda yemyeşil orman,tertemiz…
Ne soran vardı, ne izleyen,
Orman geçilmezdi sincap, tavşan ve tilkiden…
Kokardı nane, kekik, püren…
Kara gözlüklü birkaç adam,
İndiler horuldayan bir arabadan.
Ölçtüler, biçtiler kıyıyı,
Dikildi peş peşe yazlıklar,
Ne bük kaldı, ne sazlıklar!
İnmek haram oldu bize denize,
Kaçtık her gün bir adım geriye…
Kaçarken karanlık bir gecede,
Bir araba farlarını dikti bize,
Ben yavrularıma hamileydim,
Beni korumak için sevgili eşim,
Araba onu hunharca ezdi,
Unutamam çırpınan halini…
Bacaklarından tutup cansız bedenini,
Akşam içkiyle yediler etini…
Ben o cinayette topal kaldım,
Şu daracık çalılıkta yavruladım…
Yine bir gün o adamlar,
Ormana pis pis baktılar.
İçime girenler girdi,
İnsanoğlu ne bilsin bu derdi..!
Biri dedi: “Başkan bizimle akraba,
Açılırsa burası bir gün imara,
Ne güzel villalar kurulur,
İşte deniz manzarası budur!
Satarız zengin bir yabancıya,
Para demem ben o zaman paraya…! ”
Bir gün nasıl oldu bilmedim,
Bir yangın çıktı çalılıkta,
Dev alevlerin dili uzandı,
Dört yanımı ateş sardı,
Börtü böcek avaz avaz ağladı,
Çalıların, meşelerin, zeytinlerin feryadı,
Karşı dağlarda yankılandı…
Koşmayı bilmez ki yavrularım,
Bir onlara, bir yangına bakarım.
Kaçtım kurtuldu ya canım,
Neye yarar kavruldu canlarım…
İnsanlar balta kürek koşuştu,
Kiminin etekleri tutuştu.
Mal maşat derdine düştü,
Kimi arabasını bindi, kaçtı,
Kimi kucakladı çantasını.
Biri acı acı öttürdü düdüğü,
Pır pır eden biri gökten su püskürttü…
Dediler:“Evlere varmadan söndürüldü…”
Sardı her yanı kül örtü…
Sonunda suçlu bulundu,
O da bizim çobanın sümüklü çocuğu (!)
Ey medeniyet yapacağın bu muydu?
Şimdi cebin para ile doldu mu?
Ey yeri göğü yaratan Allah’ım!
Kalmadı mı ekmeğim, rızkım
Benim neydi günahım..?
Şimdi dünyada yapayalnızım…
Hani benim eşim, yavrularım,
Fışır fışır esen ormanım,evim,barkım..?
Denizli, 27.04.2006
Veli AYKAR Şiirleri
Yazılan son 3 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 3 yorum yazılmış.
Benzer Veli AYKAR Şiirleri:
Benim güzel yuvam, şen yurdum,
Tatilde yalnız kaldın,mahzundun.
Şimdi sevdiklerine kavuştun,
Şenlendi bahçen, şenlendi avlun…
Gönderde al bayrak sevinçle çırpınır,
Arkadaşlarım coşkuyla andımızı haykırır.
Miniklerin ağlaşır,büyüklerin oynaşır,
Kaleme, deftere sarılmış elin kolun …
Canlandı kentim, canlandı köyüm,
Söylenir şarkım, söylenir türküm,
Okulda artıyor bilgim ve görgüm,
Koşun çocuklar,okullara dolun…
Sevgili öğretmenim girmiş derse,
Hasrettin sen bu sese, bu nefese.
Aramıza Atatürk’üm inip, gelse,
Der bize; “Çalışkan olun, dürüst olun…”
Denizli,08 Eylül 2006
Veli AYKAR
“Dünyanın en etkili silahına…”
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Sevincimden titrerim.
El yazar, ben kayar giderim.
Sevgi benim, saygı benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Önümde beyaz defterim,
Uzadıkça çizgilerim,
Bilgi benim, erdem benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Defter benzer tarlaya,
Tarla dolar başakla,
İş benim, emek benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Çalınca zili okulun,
Her köşesinde yurdun,
Barış benim,dostluk benim…
Ben bir kara kalemim,
Tutunca minik elim,
Atatürk gülümser bize,
Edirne, Van, Rize
Vatan benim, bayrak benim…
Denizli 24.03.2006.
Veli AYKAR
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim
Uzandıkça şanlı şehitlerim
Ağladıkça bağrı yanık annelerim
Kucakta kalmış yetim bebeklerim
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Ulusum karaları bağladı öğretmenim
Hani kapanmıştı tekke, zaviye
Atılmıştı kara çarşaf ve peçe.
Ve elim kolum bağlı niye,
Nerde tam bağımsız Türkiye ?.
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Acılar yürekleri dağladı öğretmenim.
“Demir ağlarla örmüştük ana yurdu” (1)
Göllerim ,ırmaklarım niye kurudu ?
Ormanlarım yandı,bitti, kül oldu.
Ata’nın gösterdiği yol bu muydu ?
Cumhuriyet ağladı bu yıl öğretmenim.
Feryatlar sokaklarda çağladı öğretmenim.
Veli Aykar
Denizli, 29 Ekim 2007
Veli AYKAR