Ruhum kanatlandı iç geçirmelerle,
Ve bedeninde kayboldu.
Ayıkla, hüznü acıdan
Hüzün ki;
Ruhun yalnızlıkta dinlendiği,
Kaldır başını
Bırak,
Seyredeyim seni
Aşkın gözüyle
Arala çilek renkli
Dudaklarını
Ve aşkın şarkısını
Söyle!
Güz çiçekleri solmadan
Dökülsün dudaklarından
Sözcükler,
Sevdaya dair
Sevgi diliyle,
Yaklaş bana,
Yaklaş ki;
Kalbimi göğsüne yerleştir.
Mehtabın yalnızlığında,
Yasemenlerin dansıyla.
Susma!
Ağaçlardaki sarı yapraklar
Uçsun!
Ruhum, sahibine yükselsin
Ve hiç bir şeyim olmasın,
Yer yüzünün derinliğine
Gömdüğüm rüyalarımdan başka.
Hiç bir şeyim olmasın.
Ruhum yeşerir seninle
Her gün yeniden.
Ve kanatlanırım
Gecenin sessizliğinde sana doğru,
Gün batımı gölgeleriyle,
Şafağın gölgelerinin buluştuğu yerde.
Cennet gözlüm!
Arala affın kapısını,
Vahiy düşüyle.
ZEKİ UÇAR
Zeki UÇAR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen yine kopar saçlarını,
Ve ilmeliğe dur.
Gecenin ölgün ışıkları,
Kör bir gölge,
Erişilmez özlemlerine.
Ve umarsız bir sanrı havasıyla,
İçre yürek kımıltıların;
Gözlerin kızgın birer,
Demir eriyiği,
Ve takvimler,
Sayısız sitemlerle düşürecek,
Saçlarına yaprak, yaprak.
İşte o zaman,
Ya alır baharımı giderim.
Ya da yaşadığımız,
Hikaye olunur belki...
ZEKİ UÇAR
Ankara
Zeki UÇAR
Sana, uzak iklimlerden geliyordum;
Aşkı getiriyordum; Avuçlarımda...
Üstüne güneş doğmamış henüz.
İnce sızısıyla derlenmiş yörelerimin,
Şu hiç bir şeye sığmayan hikayemiz,
Bir dramıydı yaşamımızın sadece.
Sen ki,
Göz bebeklerimde cisimleşirken,
Şafakların sökmediğini bilirsin.
Ama, artık hiç bir şey anlatmıyor bana
Göz yaşların,
Yine sigaramda kül uzayıp gidiyor;
Sen, sevildiği gittikçe küllenen bir insan,
Ve ben,
Deniz kıyısında buz tutmuş bir Tan’ım işte !...
Tüm dinlerin mabetlerinde,
Duada beklese ellerin,
Geri getirsen bile giden zamanı,
Toplarsan, senden alınan
Ne varsa her diliminden,
Yine ağlarım, senin için çocuklar gibi
Bir süre yıldızlara bakarak.
Ve yürürüm adım ,adım karanlıklara
Senin için...
Neden büyütüp,
Neden kopardığımı teker ,teker yaprakları
Papatyanın...
Gözlerimde nemlenir,
Ve bir giz oluverir içimde bu.
Zaten çoktan uçmuştu yerlerinden
Ruhlarımız.
Yürüyen hayallere paralel,
Yani öleli çak olmuştu ikimiz.
On üç Aralık,ve yirmi dört Ekimlerde...
Uzak iklimlerden sana geldiğimi,
Yeni güneşler getirdiğimi,
Herkes biliyordu;
Dillerinin ucunda erirdi sevgimiz
O kır insanlarının,
Ölümsüzleşiyordu...
Yön değiştirmiş rüzgarları
O beldenin,
Sularını çekmiş gittiğimiz çeşme,
Belki, bir yonca tarlası olmuş;
Yada, yeni bir hayat kurulmuş,
Seviştiğimiz yerde şimdi...
Desinler ki !
İki kişi vardı
Pembe bir evde,
Sevdiler !
Seviştiler !
Hepsi o kadar !...
Zeki Uçar
1978
Zeki UÇAR
Bizde,
Sevenlerin adları verilir,
Yıldızlara...
Kuşaklar boyu,
Süregelmiş,
Bir sevda öyküsüdür bu,
Sevdanın yüceliği,
Sevdanın kutsallığı,
Adına...
Sevmek, odun olmaktır,
Ateşine sevdanın,
Ölüp, göğe yükselmektir,
Sevgilide...
Arınmış bir ruh haliyle...
Konuk olmaktır;
Her akşam,
Bir yıldız parlaklığında,
sevda öykülerine,
Bu yüzden;
Sevenlerin adları verilmiş,
Yıldızlara...
Bu yüzden;
Muradı olur sevenlerin,
Her kaydıklarında...
Bir kavuşma merasimi,
Kabul edilir,
Bu yüzden;
Kuzey yıldızının adı
Leyla,
Güney yıldızının ise
Mecnundur.
Bizde...
ZEKİ UÇAR
Zeki UÇAR