Gördüm ki, yalnız, bir semt adıymış vefa.
İnsanlar, koşuştursa da, bir tarafa.
Kalabalık içinde, yalnızlık vardır.
Sonunda kalır sana, yorgun bir kafa.
İyilikler, çabuk unutuluverir.
O dostluklar ise, bazen, umut verir.
Yarınını düşünmeden, yaşar insan.
Dertler, içten içe, hep bizi kemirir.
Unutma!, yapılan iyi ve kötüyü.
Kaldır gözündeki, gafletten örtüyü!.
Yaşam bir varmış ve bir yokmuş masalı.
Dağ kadar günahtan, ağırdır kuş tüyü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güçlü olan aşk istersin, sanki taştan bir kale.
Onun temelleri, çok sağlam olsun, hep istersin.
Sevilmeyi beklersin, alsın dersin, beni kale.
Masalsı bir aşkın, kahramanı olmak istersin.
Yıkılır aşklar, bak, temelleri zayıf olursa.
İnsan, sevildiğini anlar, dengini bulursa.
Ah almamak için, yalancı aşklara, bulaşma.
İnsan bir daha giremez, yürekten kovulursa.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir kutsal ruh ki; destanlar yazdıran, Mehmetçiğe.
Düşman yedi düvel, saldırdı denizden karaya.
Bir amaç içindi bak, o çekilen, bunca çile.
Bir komutan parladı, çare oldu, bu yaraya.
Ayakta yırtık çarık, üstte eski üniforma.
Elde çakar almaz tüfek, göğüste taşan iman!
Bir destan ki, kardeşim, sen hiç kimselere sorma.
Mehmetçik yürüdü bak, demedi hiç, aman aman.
Coştu, Conk Bayırı, Anafartalar, Kemal Yeri.
Dedi, o büyük komutan, Mustafa Kemal, ileri!.
Elde tüfek, takıldı süngü, dilde! Allah Allah!.
Top tüfek, patladı birden, gürledi, sabah sabah.
Düşman donanması yokken, Nusret, bitirdi işi.
Gemilerin gelmesiyle, bak, bir oldu gidişi.
Kahramanlık, cesaret, neymiş, gördü bütün dünya.
Budur, yedi düvelin, yok oluşu ve bitişi.
Bir vatanın, kuruluş destanıdır, 18 Mart.
Minnet duyuyoruz ceddimize, biz onurluyuz.
Sen eşsiz tarihini, iyi öğren, ölç, iyi tart.
Bizler, o şanlı tarihimizle, hep gururluyuz.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Her mevsimin, ayrı bir güzelliği var.
Bahar ılıman geçer, kışın, kar yağar.
Zaman gelir geçer, içimde bir sızı.
Ah!, yine acılardan, bu gönlüm kanar.
Ben kaderlerime, hep güzün ağlarım.
Ben her son baharda, hüzün bağlarım.
Yine bezgin ve perişan, bak hallerim.
İçimde yorgun, ezik, üzüm bağlarım.
Mevsimsel mi bu aşk, bu sanki bir grip?
Neden böyle olur içim, mahsun, garip.
Dudaklarım, çatlamış bir toprak gibi.
Beklenen bir aşk için, oldum muzdarip.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL