Ömürlük sevecem, diye başladın.
Zor günümde beni, yalnız bıraktın.
Ayrılmak için, bahane aradın.
Ömürlük sevmeyi, anlayamadın.
İyi günde sevgi, belli olmazmış.
Parası olan, yalnız kalmazmış.
Seven hiçbir zorluktan, bak yılmazmış
Gerçekten sevmeyi, kavrayamadın.
Sence hayat hep, laylaylom galiba.
Bırakmadın bende, iyi intiba.
İnsanın, hep düzgün, gitmez ki işi.
Yürekten sevmeyi, başaramadın.
Başka ah alma!, yalancı sevgili.
Kalbe girmeyen, yabancı sevgili.
Sevmeyi, aşkı, sen oyuncak yaptın.
Gönülden sevmeyi, yaşatamadın.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yüreğim, sonsuz bir acı ile, yasta.
Bu acılar, beni, iyi tanıyorlar.
Ah!,Kalbim yine, yılgın, yorgun ve hasta.
Dertler beni, hep, sarıp, sarmalıyorlar.
Sorarlarsa; yok, aşka dair belirti.
Dostlar beni, neden iyi sanıyorlar?
Bu dertler ve kederler, hepten delirtti.
Beni, yok etmek için, gün sayıyorlar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Mevsimler, bir devinim içinde.
Sevdamız, hep duruyor içimde.
Hayat geçiyor, bak, bir biçimde.
Sonsuza kadar, hiç sever misin?
Ayrı güzeldir, kışı, baharı.
Çiçekten çiçeğe, konar arı.
Gönül hep, yanında ister yari.
Hep seveceğine, emin misin?
Yürek titrer, aşka düşünce.
Beni aldı, yine bir düşünce.
Buralarda, sensiz üşüyünce.
Aşkınla sarıp, ısıtır mısın?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İlkbahar da, açar çiçek.
Kımıldanır börtü, böcek.
Yine mevsimler, geçecek.
Doğa, ne kadar güzeldir.
Yazın güneş, pırıl pırıl.
Deniz, kumsal Işıl Işıl.
İnsanlar hep, cıvıl cıvıl.
Tabiat, bize gülendir.
Sonbaharda, düşer yaprak.
Islanır, yerler ve toprak.
Kalmaz bağ ve bahçe çorak.
Doğa, bize hediyedir.
Şimşek çakar, yağmur yağar.
Ortalık sel, çamur, coşar.
Kışın soğuk, yağar o kar.
Tabiat, ne muhteşemdir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL