Kimsem yok, çok yalnızım.
İç dünyamda, ıssızım.
Bu yüzden, hep sessizim
Yalın ve kimsesizim.
Dünya çok kalabalık.
Hâkim şimdi zorbalık.
Arkasından, kabalık.
Nerde kaldı insanlık?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sahnede çılgınca, danslar edersin.
Hayranlarını, hep ,candan seversin.
Şarkınla bizleri, dertlendirirsin.
Seni sevmeyen ölsün!, Yıldız Tilbe.
Delikanlım dedin, bizi bitirdin.
Ama evlisin! dedin, düşündürdün?
Sevdanın tadı, dedin, güldürdün.
Seni sevmeyen ölsün!, Yıldız Tilbe.
Sözün bestenin, hep dibine vurdun.
Aşkın öyküsünü, kafamda kurdun.
Hayata dedin ki artık yeter be!
Seni sevmeyen ölsün, Yıldız Tilbe!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Geceler ah bu geceler!
Işıl Işıl pencereler.
İnsanlar yalnızdır evde.
Çekilir hemen tül perde.
Geceler ah bu geceler!
Hiç bitmez mi ki bu dertler!
Çıkmaz ağızdan heceler.
Öksüz kaldı şu cümleler.
Geceler sessiz soğuk.
Kaskatı kesildi yumruk.
Dert keder bini aşmış.
Yine içim sana buruk.
Geceler hep kara siyah
O gözlerin koyu siyah
Beni vurdu oldu silah
Görür kulu yüce Allah
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bitirilen, sevgimin ardından.
İçten ve hepten, arınacağım.
Uzaklaşacağım, bak yanından.
Kendime, sıkı sarılacağım.
Bazen, içten olgunlaşmak için.
Yanmak gerekir, hep, için için.
Güven tazelemek, zaman alır.
İnsan sorar ki, neden ben, niçin?
Herkeste var, bir riya maskesi.
Sevgiymiş, aşıkmış, hep göstermelik.
İnsanda, güzel rüya hevesi.
Bu rüyalar, filmler, tek perdelik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL