Yıldız Tilbe
Sahnede çılgınca, danslar edersin.
Hayranlarını, hep ,candan seversin.
Şarkınla bizleri, dertlendirirsin.
Seni sevmeyen ölsün!, Yıldız Tilbe.
Delikanlım dedin, bizi bitirdin.
Ama evlisin! dedin, düşündürdün?
Sevdanın tadı, dedin, güldürdün.
Seni sevmeyen ölsün!, Yıldız Tilbe.
Sözün bestenin, hep dibine vurdun.
Aşkın öyküsünü, kafamda kurdun.
Hayata dedin ki artık yeter be!
Seni sevmeyen ölsün, Yıldız Tilbe!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğaya Sahip Çık
Bu dünya, bizim dünyamız, koru onu.
Çevreni kirletme, atma çöplerini.
Eğitimle, bilgiyle, başlar bu konu.
Bak bu bilinç ,saldı bile köklerini.
Sahip çık, denize, ağaca, toprağa.
Sonra çorak çöllerde, yaşar durursun.
Bu öğüt yayılsın, kulaktan kulağa.
Çevre felâketi olur, kudurursun.
Denizi, ormanı, kapladı plastik.
Her yer, bu maddenin, bak oldu esiri.
Kalmadı atıksız, yerimiz turistik.
Felaketin halen, geçmedi tesiri.
Elinden geldiğince, koru çevreni.
Düzelt sen doğaya, bakış çerçeveni.
Hep etrafta dikkatli ve saygılı ol.
Önce örnek ol sen, temiz tut evini.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Biz Sevgili
Sevgili, sen ve ben imkansızız.
Senin gönlün başkasında.
Kaderin es geçtiği, iki insanız.
Hüzünlü bir, mevsim arkasında.
İnsan istemez mi? Sevip sevilmeyi.
Binlerce insan arasından seçilmeyi?
Olmadı be gülüm,
Olmadı işte...
Bakışların başkasında.
Gülüşlerin de.
Kalbin ve gözlerin rehin.
Biz sevgili;
Başlamadan biten bir masal.
Hiç okunmamış bir şiir.
Kapağı hiç kaldırılmamış, bir romanız.
Biz sevgili;
Denk gelmemiş bir kader.
Bitmez dert ve keder.
Acıya anlam atfedenleriz.
Biz sevgili;
Bitmeyen bir yürek acısı.
Sevdanın, ciğer sancısı.
Hiç bitmeyen, bir kalp ağrısıyız.
Bir biçimde yok olan..
Zamanın izah edemediği.
Hafızadan dışarı çıkmayan.
Dudaktan dökülemeyen.
Mahrem aşk sözleriyiz.
Biz sevgili;
Bir arzuyuz.
Rastlanmayan, rastlantıyız.
Tesadüf etmeyen, tesadüfüz
Yani, eyleme dökülmemiş,
Hiç başlamayan,
Ruhta yok olan,
Bir hiçiz...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Teknolojik İnsan
TEKNOLOJİK İNSAN
Elektrik ile başladı, aslında, bütün hikaye.
Işık oldu, ampul oldu, hep o, evlerimizde.
Bilim için, oldu bu yarış, hep, büyük bir gaye.
Çalışmamazı kolaylaştırdı, iş yerimizde.
Sanayi kuruldu, onla açıldı, fabrikalar.
Arttı bütün yapılan, seri halde, üretimler.
Değerlendi birden, çalışılan, tüm dakikalar.
Buna paralel olarak, coştu hep, tüketimler.
Radyo, telgraf, telefon, araç, televizyon derken.
İnsanoğlu, demedi hiç, uçmak için, çok erken.
Uçak, motorsiklet, otomobil, gemi ve tren.
Medeniyet, bu gelişime, yapamazdı fren.
Bilgisayar, laptop, cep telefonu, teknoloji.
İnternet, sanal dünya, ordan yap sen, alışveriş.
Bu hıza, yetişemedi bile, bak psikoloji.
Sanal dünyanın hızına, sen de, bir anda eriş.
Sen sen ol, çok fazla, kaptırma, yeni icatlara.
Daha fazla, vakit ayır, sohbete, insanlara.
Teknoloji, elbette, rahatlık ve kolaylıktır.
Ancak daha önemlisi, her zaman, insanlıktır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
