Yaz Şiiri

Çok Üzülürsün...

Tanıma beni ben kederliyim
Çekemez nazımı çok üzülürsün
Hayatım şiir şair biriyim
Olma aşık çok üzülürsün

Gönül sayfamı çoktan kapattım
Kederden dertten duvarlar yaptım
Kalbimi orada bir mahkum yaptım
Girme oraya çok üzülürsün

Elazığlıyım şehir sorarsan
Şiirlerim orijinal sanmayın korsan
Ben dikenim sen bir gül olsan
Sakın olma çok üzülürsün

Neden diye sorma dikeni batar
Çileyle yatar kederle kalkar
Şu fani dünya senide satar
Kimseye güvenme çok üzülürsün

Elimden geldiğince yaptım hep yardım
Gelmediler bir kere bana bir adım
Kalmadı bu hayatta tuz ve tadım
Herkese etme yardım çok üzülürsün...

Kederli Şair Mehmet 23

İsimsiz

Sen Üzülme

hissediyorum sana olan aşkımı

ÜZÜLME sadece içimden seviyorum seni

düşündüğüm her an ağlıyorum

ÜZÜLME bende gülerim birgün

uykudan uyandığım her an

aklıma geliyorsun meleğim

aklıma gelmek bile istemiyorsan

ÜZÜLME sen yeter ki

ben bir daha uyanmam

İsimsiz

MƏn Torpağam

Mən torpağam, məni atəş yandırmaz;

tərkibimdə kömürüm var,

külüm var.

Mən baharam çəmən-çəmən

çiçəyim var, gülüm var.

Mən küləyəm, əsməsəm,

kim bilər ki, mən varam.

Mən buludam, səhraları susuz görüb,

ağlaram.

Mən ürəyəm, döyünməsəm

ölərəm.

Mən insanam,

sadə insan əlinin

yaratdığı nemətlərlə öyünməsəm

ölərəm.

Mən işığam – qaranlığın qənimi,

Mən insanam,

daşıyıram qəlbimdə

dünyaların sevincini, qəmini.

Maraq dolu gözəm mən,

baxmaya bilmərəm.

Qarlı dağdan süzülən çayam mən,

axmaya bilmərəm.

Mən insanam,

vətənim var, elim var.

Ən böyük həqiqəti,

azadlığı, məhəbbəti, nifrəti -

söyləməyə qadir olan

dilim var.

Mən bir qranitəm ki,

hər parçamda duyulur

bərkliyim,

döyüşdə möhkəmliyim,

ülfətdə kövrəkliyim.

Mən insanam, ülfətsiz -

ölərəm.

Məhəbbətsiz, nifrətsiz -

ölərəm.

Mən bulağam,

tapşırıqla axmıram.

Mən həyatam,

həmişə yoldayam:

nəfəsdəyəm, arzudayam,

baxışdayam, ürəkdəyəm, qoldayam.

Mən torpağam, nemətimi, varımı

zəhmət sevən insanlarla bölərəm.

Mən ürəyəm, döyünməsəm

ölərəm.

İsimsiz