Ne garip seni sevmek, Sanki en güzel rüyanın bitmesini hiç istememek gibi. Sabahları derse başlamadan iki saat önce kalkıp, sırf senin bir bakışın için en sevdiğin kıyafetlerini giyip, en sevdiğin ruju sürmek dudaklarına. Sonra derste seni görebilmek için en güzel yeri seçmek, ve bütün ders hocayı dinlemeden seni seyretmek. Ne bu kalbimi acıtan şey?
Niye nefes almakta zorlanıyorum bu kadar? Niye özlüyorum seni? Aşk mı bu?
Aşık mı oluyorum sana? Bu yüzden mi göz göze gelebilmek için, yakınında olmaya çalışmam?
Bu yüzden mi seninle konuşurken, söyleyeceklerimi unutmam?
Öyle bir şey ki bu; hem canın acıyor, hem de bunu bildiğin halde bitmesini istemiyorsun.
GİZEM GÜMÜŞ/İZMİR
KARMA ŞİİRLER