Yoksun Şiiri

Sensiz

Ömür takviminden bir yaprak daha düştü.

Sensiz, beyhude geçen, bir gün daha.

Ardında her şey anlamını yitirmeye başladı.

Varlığım, nefes almak, yaşamak.



Renkler seninle güzel ve anlamlıydı.

Mesela gökyüzü seninle maviydi ve huzur verirdi.

Güller seninle kırmızıydı ve aşkın adı.

Güneş seninle sarıydı ve ısıtırdı yüreğimi.



İ. ATAŞ

İ. ATAŞ

Sen

Benim için nefes alıp, var olmanın sebebisin sen

Böylesine mahzun, utangaç, düşünceli halimin sebebi

Her zorluğa rağmen dayan diyen içimdeki sessin

Sen benim susmayan vicdanım sevdalı yanımsın.



Geceleri gökyüzüne bakıp içten içe duamsın

Halimi bir an sormasan da beklediğimsin

Sen benim uçurumlarım, imkânsızımsın

Herkese ve sana rağmen vazgeçemediğimsin.



Yüreğimdeki sana dair duyguları anlatmak zor.

Sevgi demek yetersiz kalır

Daha ötesini anlatmaya kelimeler.

Sen ve ben beden ile ruh gibiyiz.



Ayrılamıyorum senden bir adım uzağa

Bırakmıyor yakamı sevdanın ateşi

Ya hayalin gözlerimin önünde ya sen her an düşüncemdesin

Benim için hayat sen olmuşsun her şeyi ve her anıyla.



İ. ATAŞ

İ. ATAŞ

Yoksun

Yoksun, sanki durdu zaman

Geçmiyor dakikalar, saatler, günler,

Yüzüm asık, yüreğimde tarifsiz bir acı

Gülmeyi, nefes almayı unuttum.



Dar geliyor, tüm varlığıyla koskoca dünya

Sanki yer ile gök arasında sıkışmış kalmış bedenim.

Hiçbir şey huzur vermiyor; ne masmavi gökyüzü

Ne ışıl ışıl yıldızlar, kuşlar, çiçekler, denizler, mevsimler ve daha birçok şey...



Sen benim mevsimlerimdin her birini ayrı ayrı sevdiğim.

Sen benim gökyüzümdün her baktığımda huzuru bulduğum.

Sen benim en sevdiklerimdin, her şeyimdin

Sensiz kimsesiz kaldım anlamsız kaldı varlığım.



İ. ATAŞ

İ. ATAŞ