Yolculuk Şiiri

Amin

Gölgende bin yaprak.
Bin gece.
Bin su.
Bin mağfiret olsun.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN

Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 70

Yok
Sevmek dedim.
Kırıldı pencereler.
Çocukluğuma gülen.
Çocuk pencereler.
Bir çocuk tahtaya kaldırılmış.
Sınav oluyor.
Eksik kalıyor.
Okuduğu tarihten.
Öğreten yok.
Neden sınıfta kaldığımızı tarihimizden.

Sanki
Odalar sessiz.
Sanki paltonu alıp gidecekmişsin gibi.
Yoksan da şimdi bu evde.

Dünya'ya Uzanır
Topraklar ekmek, yemek.
Topraklar sevgi, yağmur.
Topraklar koku, ot, çiçek, ağaç.
Topraklar Dünya'ya uzanır.
Topraklar canlıların evi, yatağı, yastığı, doyduğu, ısındığı, üşüdüğü.
Topraklar üstünde, altında bin bir çeşit yaşamaklar.

Gazeteciler Öldürüldü
Gazeteciler öldürüldü.
Kalemi doğru, düşündüğünde sağlam.
Dünya toprağına güvenen.

Sen Buna Korumak mı Diyorsun
Savaşlar çıkaran.
Açlığa sebep olan.
Dünya kirliliğine sebep olan.
Sen buna korumak mı diyorsun.

Yapraktık
Yaprak yaprağa.
Biz hep insanı sevdik.
Hayvanı, doğayı.
Çocukları sevdik.
Günün ışıltısı.
Güneş yüzlü çocukları.

Pazar
Tezgahı kurduk.
Malı dizdik.
Ya kısmet dedik.

Kırılıyor Taşlar
Kırılıyor taşlar.
Yürek ekmek.
Yürek taşların ayrıldığı.

Diniyor günde.
Irmağın.
Sesi.

Uzaklaşıyorken.
Ellerin.
Çekimi.

Gecenin Sessizliğinde
Gecenin sessizliğinde.
Böceklerin seslerinde dinleniyor.
Doğa.

Heykelde
Heykelde.
Tarihin ayak izleri.
Önünden geçiyor.

Sen
Sen yürekli sevgim.
Sen yürekli güneş.
Sen yürekli gün.
Sen yürekli dal.

Her gün için, yeniden çarpan.
Yaşama tutkusu.

Ast
Dış kalem cebimde.
Telefonumu görmüştü.
Bittin sen demişti.

Sendin
Senin günahını sevmedim.
Sendin sevdiğim.

Ne Bilsin
Dağlarla hayat.
Denize bakar gözleriyle.
Gitmediği.
Görmediği.

Bilmez denizi.
Ne bilsin.

Bekleyen
Yalnızlık rıhtımlara da düşer.
Yalnızlığı bekler rıhtım.
Bir canlı bozar.
Bu yalnızlık oyununu.

Bölüşeceğiz
Işıyan.
Kararan.
Her yerde.
Ekmeğimizi.
Bölüşeceğiz.

Yumuşak Huy
Yüreğin deniz.
Yüzen sen.
Kulaç atan.
Yumuşak.
Denizinde yaradılışın.

Tek
Nazım Hikmet Ran'la

Ormanlarda.
Buluşur.
Ormanlar.
Kabuk kaplı.
Canlar olur.
Hür ağaçlarda.
Tek.

Bana İstanbul'u Yaşattın Tekrar Sen
Gözlerimi yeşerttin.
Sağol.
Bana İstanbul'u yaşattın.
Canım sevgilim.
Çektiğin, gönderdiğin videoda.

İnsanoğlu
İnsanoğlu.
Ölür gider.
Yiter.

Toprağın Koynunda
Sür tarlalarımı.
Hayatım güneş.
Doldursun tenimi.
Koynumda güneş.

Uykuda
Gördün mü gözlerini açmış gökyüzü.
Dallar çiçek açmış.
Otlar yeşermiş.
Ben uykuda.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN

Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 131

Mevsimde
Kırmızıysa pantolonlar.
Kırmızı pantolonlar.
Ve kediler.
Ve tarzlar.
Ve çiçekler.
Ve aklı mevsimde.

Bülent Tüsen


Düşünerek
Bıktım.
Zenginlere baktıkça.
Ben niye değilim diye düşünerek.
Bıktım be.

Bülent Tüsen


Getirdi
Buraya geldi hayat
Getirdi beni

Bülent Tüsen


Başbaşa
Sen hayatını yaşa.
Ben kader diyeyim.
Kendimle başbaşa.

Bülent Tüsen


Ne Yapayım?
Anlamak için ne yapayım?
Vermedikten sonra Tanrı.

Bülent Tüsen


Edemedim
Nefret edemedim ben.
Sen gibi geçmişten.

Bülent Tüsen


İzliyorum
İçimden dışıma kuşlar konuyorlar.
İçim neredeyiz?
Dışım neredeyiz?
Yersiziz.
Yurtsuzuz.

Bülent Tüsen


Bakıyorum
İçimden, dışıma sarkıyorum.
Dışıma sarkık.
Bakıyorum.

Bülent Tüsen


Besliyor
Çaresiz hissetmek.
Bir şey yapamayacağın hissi.
Ne de korkuyu besliyor.

Bülent Tüsen


Şair
Bir çok yaşam görmüş.
Deneyimlerden geçmiş.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN