Yorgun Savaşçının Şiiri Şiiri

Yorgun Savaşçının Şiiri

İnsan bir açmaza düşmeye görsün

Başlamasın bir çöküntü yürekte

Ölümdür o yerde düşündüğün

Sevilmek de boştur artık sevmek de



Gün ortası karanlık diz boyudur

Acıdır hep geçmişten ne kalmışsa

Yaşamak! O yanıtsız bir sorudur

Huzur bitmiş, hayaller dağılmışsa



Nefes almak yitirir anlamını

Boğazına dizilirken lokmalar

Bir çaresizlik sarar dört yanını

Sesler uzaklaşır, söner lambalar



İsyanın yüreğine sığmaz olur

Hep kader gelmişse sevinç yerine

Ölümün kara gölgesini bulur

Şimdi bakanlar yorgun gözlerine



Bir bozgun başlamıştır ki amansız

Düşmüştür kalelerin birer birer

Bak! Savaşçıların yatıyor cansız

Onlar ki hep sevdiler, hep verdiler



Yitirdin neyin varsa, anla artık

Tek başına kalan sensin ortada

Düşlerin toz duman, umutlar kırık

Dün anlamsız, yarınlar paramparça



Yapayalnızsın koca bir evrende

Uzakta, taparcasına sevdiğin

Gelmeyecek, ne kadar gel desen de

Ondan böyle bir yangın yeri için



Ondan böyle yıkılan bir dünyanın

Altında bak tek başına kalmışsın

Uzağında özlediğin bir anın

Çökmüşsün, devrilmişsin, yıkılmışsın



Sarmış kollarını boynuna ölüm

Ne yapsan boş, kurtulamazsın artık

De ki:-- Hep yalanmış, bitiyor öyküm--

Bak! Can kuşun havalarda çığlık çığlık...



Ümit Yaşar Oğuzcan

SEVİLEN ŞİİRLER Şiirleri