Zaman Şiiri

Hakkıyla Yaşamak

Doğdun ve yaşadın doyasıya.
Ağladın çok kez, haykırasıya.
Yoruldun, hedefine varasıya.
Dünya aleminden, göçtün gittin.

Biter sandığın, işler bitmedi.
Bu ömür, sanki sana yetmedi.
Kötü günler, sırayla gitmedi.
Dünya aleminden göçtün gittin.

İyilikler, kaldı yanına kar.
Kötükler, oldu sana zarar.
Af için, Mevla'ya, her gün yakar.
Dünya aleminden, göçtün gittin.

Ölmek, hep uzak gelir insana.
İbadetler, külfet gelir sana.
Yaşarken, kulluğunu yapsana.
Dünya aleminden, göçtün gittin.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL

Anadolum

Dağı, taşı, ovasıyla.
Hep sıcacık, insanıyla.
Eken, biçen, köylüsüyle.
Bir tanesin, Anadolu'm.

Buğdayı ve başağıyla.
Serin, soğuk sularıyla.
O verimli toprağıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.

Çeşit çeşit yemeğiyle
Türlü damak, tadıyla.
Bereketli, sofrasıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.

Acılı, analarıyla.
Çilekeş, babalarıyla.
Çalışkan, insanlarıyla.
Bir tanesin Anadolu'm.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL

Teknolojik İnsan

TEKNOLOJİK İNSAN

Elektrik ile başladı, aslında, bütün hikaye.
Işık oldu, ampul oldu, hep o, evlerimizde.
Bilim için, oldu bu yarış, hep, büyük bir gaye.
Çalışmamazı kolaylaştırdı, iş yerimizde.

Sanayi kuruldu, onla açıldı, fabrikalar.
Arttı bütün yapılan, seri halde, üretimler.
Değerlendi birden, çalışılan, tüm dakikalar.
Buna paralel olarak, coştu hep, tüketimler.

Radyo, telgraf, telefon, araç, televizyon derken.
İnsanoğlu, demedi hiç, uçmak için, çok erken.
Uçak, motorsiklet, otomobil, gemi ve tren.
Medeniyet, bu gelişime, yapamazdı fren.

Bilgisayar, laptop, cep telefonu, teknoloji.
İnternet, sanal dünya, ordan yap sen, alışveriş.
Bu hıza, yetişemedi bile, bak psikoloji.
Sanal dünyanın hızına, sen de, bir anda eriş.

Sen sen ol, çok fazla, kaptırma, yeni icatlara.
Daha fazla, vakit ayır, sohbete, insanlara.
Teknoloji, elbette, rahatlık ve kolaylıktır.
Ancak daha önemlisi, her zaman, insanlıktır.

Mesut Yüksel

Mesut YÜKSEL