Güncel Kur’an-ı Kerim terimleri sözlüğümüzde Halife terimi ile ilgili, kısa açıklayıcı bilgiler aşağıda gösterilmektedir. Halife nedir? Halife ne demek? Halife hakkında kısa bilgi gibi içerik arayışınıza cevap olabilecek kısa bilgiler sayfamızda yer almaktadır.
Halife Terimi Hakkında Bilgiler
Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Halife:
1.Birinin yerine geçen, vekil; vekili olduğu kişi adına görev yapan kimse.
2. Allah’ın emir ve yasaklarının muhatabı olan üstün varlık, insan.
3.Hz. Peygamber’in vefatından sonra onun yerine devlet başkanlığına geçen yöneticilerin ortak adı.
4. Tarihte bütün Müslümanların ortak iradesiyle işbaşına geçen ve yönetimde İslami kurallara uyma konusunda titizlik gösteren, işlerini istişare ile yürüten, toplumda adaletle hükmeden.
5. Şeyhin yetkilendirmesiyle tarikata girenleri eğitme faaliyetinde bulunan ve onun ölümünden sonra tarikat sorumluluğunu üstlenen kimse.
Sosyal Bilgiler Terimi Olarak Halife:
Hz Muhammet'ten sonra onun yerine devlet başkanı olan ve Müslümanların imamlığını yapan kişiye verilen unvandır.
"Hz Muhammet'ten sonra seçilen ilk halife Ebubekir olmuştur."
Tarih Terimi Olarak Halife:
1. Hz. Muhammed'in vekili ve Müslümanların başı olan, imamlığını ve din koruyuculuğunu yapmakla görevli kimse. Halifelik, Yavuz Sultan Selim'den itibaren Türk padişahlarına geçmiştir. 2 Mart 1924'de kaldırıldı. Son halife, Osmanlı hanedanından Abdülmecit Efendi idi. (Çoğulu: Hülefâ).
2. Hükümdar.
Osmanlı Türkçesi Terimi Olarak Halife:
Hz. Muhammed'in vekili olarak Müslümanların lideri ve şeriatın koruyucusu olan kimse.
İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük Terimi Olarak Halife:
1. Hz. Muhammed'in vekili olarak Müslümanların imamlığını ve din koruyuculuğunu yapmakla görevli kimse.
2. Hükümdar.
3. Osmanlı padişahlarının kullandıkları unvanlardan biri.
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Halife:
1. Birinin yerine geçen, vekil; vekili olduğu kişi adına görev yapan kimse.
2. Allah’ın emir ve yasaklarının muhatabı olan üstün varlık, insan.
3. Hz. Peygamber’in vefatından sonra onun yerine devlet başkanlığına geçen yöneticilerin ortak adı.
4. Tarihte bütün Müslümanların ortak iradesiyle işbaşına geçen ve yönetimde İslami kurallara uyma konusunda titizlik gösteren, işlerini istişare ile yürüten, toplumda adaletle hükmeden.
5. Şeyhin yetkilendirmesiyle tarikata girenleri eğitme faaliyetinde bulunan ve
onun ölümünden sonra tarikat sorumluluğunu üstlenen kimse.
Benzer Kur’an-ı Kerim Terimleri
Heves: İstek, eğilim, arzu, şevk, gelip geçici istek.
İbtidâ: Başlamak, bir işe girişmek.
İstikamet: 1. Hak yolda olma, hak yola girme, doğruluk, dürüstlük, adalet, denge, dürüstçe yaşama.
2. İslam’ı kabul edip, Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmadan inanç, düşünce ve niyette, tutum ve davranışta sürekli olarak Allah’ın rızasına uygun hareket etme.
Kemal: Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.
Kitab-ı Mukaddes: Tevrat, Zebur, İncil'e verilen ortak ad.
Terimler Sözlüğü Ana Sayfa
Online Kur’an-ı Kerim Terimleri Sözlüğü