Güncel Osmanlı Türkçesi terimleri sözlüğümüzde Namazgâh (Musalla) terimi ile ilgili, kısa açıklayıcı bilgiler aşağıda gösterilmektedir. Namazgâh (Musalla) nedir? Namazgâh (Musalla) ne demek? Namazgâh (Musalla) hakkında kısa bilgi gibi içerik arayışınıza cevap olabilecek kısa bilgiler sayfamızda yer almaktadır.
Namazgâh (Musalla) Terimi Hakkında Bilgiler
Osmanlı Türkçesi Terimi Olarak Namazgâh (Musalla):
Yerleşim alanları dışında yoldan gelip geçenlerin ibadetlerini yapabilmeleri için yol kenarına inşa edilen yerden hafifçe yükseltilmiş etrafı alçak duvarlarla çevrili üstü açık ve kıble yönünde bir mihrap taşının bulunduğu ibadet yapılarıdır. Gelibolu'daki namazgâhta olduğu gibi bazı örneklerinde bir de minber bulunabilmektedir.
Sanat Terimi Olarak Namazgâh (Musalla):
Yerleşim alanları dışında yoldan gelip geçenlerin ibadetlerini yapabilmeri için yol kenarına inşa edilen yerden hafifçe yükseltilmiş etrafı alçak duvarlarla çevrili üstü açık ve kıble yönünde bir mihrap taşının bulunduğu ibadet yapılarıdır. Gelibolu'daki namazgâhta olduğu gibi bazı örneklerinde bir de mimber bulunabilmektedir.
Benzer Osmanlı Türkçesi Terimleri
Su Kemeri: Su borularının basınca dayanıklı yapılamadığı dönemlerde kentin su ihtiyacını sağlayan suyolunun hep aynı yükseklikte ve çok az eğimli biçimde yapılması gerekirdi. Bu amaçla vadilerin aşılması gerektiğinde kemer dizilerince taşınan suyolları inşa edilmiştir. Köprüye benzeyen bu yapılara su kemeri adı verilir. İlk su kemerleri Antik Roma döneminde yapılmıştır.
Su Terazisi: Şehre getirilen suyun havalandırılıp basınç kazandırılarak kamusal yapılara dağıtılması için inşa edilmiş çoğunlukla kare planlı küçük kulelere "Su Terazisi" denir.
Tabhane: Osmanlı imparatorluğunda Misafirhane. Dinî yapıların bir bölümü olup, özellikle gezici dervişlerin misafir edildiği yapılara denir. Tabhane, Erken Osmanlı mimarlığında cami yapılarıyla organik bütünlük içerisinde inşa edildiği için Tabhaneli Cami, Zaviyeli Cami veya Ters T Planlı Cami gibi adlandırmalarla farklı bir tipoloji doğmuştur. Tabhaneli Camilerin ilk örneklerinde Tabhane mekânları asıl ibadet mekânlarından olabildiğince bağımsız ve dışarıya açılabilen müstakil mekânlar halindeyken zamanla bağımsızlıklarını kaybetmiş ve asıl ibadet mekânının bir devamı olarak cami bütünlüğüne katılmıştır.
Türbe (Kümbet): Her iki terimde Türk-İslam mezar yapılarına verilen adlardır. Türbe ve kümbetler genellikle silindirik, çokgen veya kare planlı olarak inşa edilmiş kubbe veya külahla örtülmüş yapılardır.
Vakfiye: Vakıf edilen malların ne şekilde kullanılacağı nerelere kullanıp kullanılmayacağını düzenleyen yazılı belgelerdir. Vakıf mallarının satılmaması vakfiye şartlarının yerine getirilmesi vakıf işleri mütevelli heyeti tarafından denetlenir.
Terimler Sözlüğü Ana Sayfa
Online Osmanlı Türkçesi Terimleri Sözlüğü