Eğitim Sitesi

Tarifsiz Sevgi Şiiri

Tarifsiz Sevgi

Sen; sebebi gönül yangınımın alevlerinin

Sebebi sensin, kurduğum tüm cümlelerin.



Yokluğunun boşluğunda hep gezinir durur

Söyle, daha ne kadar boş kalacak ellerim.



Bil ki, hep sana hitap; sanadır tüm şiirler

Gittin, boğazı düğümlendi, cânım dizelerin.



Bir meçhûlden gözüken hayâlin bile eksiltili

Sen bilinmeyen, sen ömrümün gizli öznesisin.



Fikirler anlamsız, nedendir, konu sen olunca

Dili tutuluyor, bildiğim o esrarlı kelimelerin.



Yâr! Güzelliğini bile niteleyemedi sıfatlar

Hakkı yok, yerine geçmeye hiçbir zamirin.



Ben bu denli vurgunken, böyle yanarken sana

Şimdi hangi dizeye sığar söyle, tarifi sevgimin.

Ahmet YANIT Şiirleri

  

seray başlığa uymamaış ama genede güsel

Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:

Hadi Git!

Hadi git!

Hadi durma!

Bir hançer de sen vur sırtıma!



Bir görsen şimdi şu hâlini,

Zemheride üşüyen bir kuş gibisin.

Yüzün kalkmıyor yerden,

Aslında terk ettiğin, kendinsin!

Dillerin lâl, kelimelerin çaresiz

Bu öyle bir gidiş ki seninki,

Tarifsiz…



Şimdi sensizlik bekliyor beni,

Bir şehir dolusu yalnızlık.

Sonrası berduş bir adam,

Çaresiz geçen bekleyişler,

Yokluğuna düşülen notlar,

Geceler boyu içten ve sessiz

Hıçkırıklar…



Sen mehtabıydın gecelerimin.

Yüzümün neşesi,

Mutluluğumun fâiliydin.

Sen, aşka inanma sebebim,

Sen, “Kardelenim” dediğim,

Sen, kendime yâr bildiğim,

Sen… sen her şeyimdin…



Hadi git!

Hadi durma!

Bir hançer de sen vur sırtıma!

Ahmet YANIT

Aşk Ve Ayrılık

Yüreğimize çocuksu bir heyecan düştü önce,

Hayatımızı, yeni doğan bir güneşin

O tatlı sıcaklığıyla ısıtıyorduk.

Onun yanında olmadığımız zaman,

Her yer “gurbet”ti.

Yalnızca yârin sînesini

“Sıla” addediyorduk…

Gözlerimizdeki parıltı, umut saçıyordu.

Sonra yüreğimizde yangınlar,

Sonsuz nârlar çıkmaya başladı.

Koyun koyuna terlemelerin sayısı,

Gün-be-gün artmaya başlamıştı.

Buluşma yerlerinde vuslat ânını,

Kalbimizin o telaşlı atışlarıyla

Muhasebe ediyorduk.

Sonra, o geldiğinde,

Sanki “her şey” onunla birlikte geliyordu…



Hâlâ ellerim titrer,

O ellerini ilk defa ve usulca

Elimin içine aldığım günü yâd edince.

Hâlâ dudaklarıma bir yangın düşer,

O bal dudaklarını acemice tattığım gün hatırıma gelince…



Sonra mı?

Bir acı poyraz esti, yalnız onu biliyorum.

Şimdi, neden “beklenmediğimi” düşünsem,

Mahzun, yorgun bir çehreyle

O sisli hatıralara dalıyorum…



Bundan sonrası için yalnız şunu söyleyebilirim:

Gelen bu zemheri ay’ı,

Epey uzun süreceğe benzer…

Ahmet YANIT

Tarifsiz Sevgi

Sen; sebebi gönül yangınımın alevlerinin

Sebebi sensin, kurduğum tüm cümlelerin.



Yokluğunun boşluğunda hep gezinir durur

Söyle, daha ne kadar boş kalacak ellerim.



Bil ki, hep sana hitap; sanadır tüm şiirler

Gittin, boğazı düğümlendi, cânım dizelerin.



Bir meçhûlden gözüken hayâlin bile eksiltili

Sen bilinmeyen, sen ömrümün gizli öznesisin.



Fikirler anlamsız, nedendir, konu sen olunca

Dili tutuluyor, bildiğim o esrarlı kelimelerin.



Yâr! Güzelliğini bile niteleyemedi sıfatlar

Hakkı yok, yerine geçmeye hiçbir zamirin.



Ben bu denli vurgunken, böyle yanarken sana

Şimdi hangi dizeye sığar söyle, tarifi sevgimin.

Ahmet YANIT

Tarifsiz Sevgi Şiiri