20. yüzyılın başlarında Fransa'da resim sanatında görülen bir akım. Resmin geleneksel kurallarından ayrılarak yeni bir mekân anlayışına yönelen kübistler, perspektif ve gölgeye yer vermediler. Doğadaki biçimlerin gelip geçici görüntülerden uzaklaştırılmasını savunarak, insan vücudunun ya da nesnelerin öznel bir biçimde ele alınması gerektiğini öne sürdüler. Kübist resmin başlıca özellikleri doğanın deformasyonu, nesnelerin geometrik cisimlere indirgenmesi ve eşyanın şematikleştirilmesidir.
Kurucuları Pablo Picasso ve Georges Braque'dır. Ayrıca başlıca temsilcileri arasında Juan Gris, Fernand Léger, Marcel Duchamp gibi sanatçıları saymak gerekir. Matisse ve Derain de bu akımın oluşumunda rol oynadılar. Kübizmin edebiyattaki etkisi, anlatımı canlı kılmak için şiirle düzyazıyı kaynaştırma çabası olarak görüldü. Kokuyu görmek, seslerin yağmuru, korkunun gözbebekleri gibi değişik imgelerle çarpıcı bir anlatıma gidildi. Gelecekçiler (fütüristler), dadacılar daha sonra da gerçeküstücüler kübizmden etkilendiler.