James Joyce'un romanı (1922). Bilinç akışı tekniğiyle yazılan roman, 16 Haziran 1904 gününün erken saatlerinde başlar, gece 02.30 sularında da sona erer.
Stephen Dedalus ("Sanatçının Genç Bir Adam Olarak Portresi"nin sanatçısı), ölüm döşeğindeki annesini görmek için, çalışmalarını yürüttüğü Paris'ten Dublin'e dönmüştür. Büyük bir suçluluk duygusu içindedir, çünkü Katolikliğe karşı isyanı, annesinin başucunda diz çöküp dua etmesine engel olmuş, annesinin son arzusunu yerine getirememiştir.
Kitabın tümünde bir iç monolog söz konusudur. Stephen Dedalus Telamakhos'u, kitabın akışı içinde Dedalus ile karşılaşan Leopold Bloom ise Ulysses'i simgelemektedir. Joyce bu mitolojik paralellikle, yaşamın ve zamanın sürekli olduğunu anlatmak ister. Joyce'a göre, Homeros'un çağdaşı Ulysses'in kahramanlık serüvenleri, zamanımızdaki insanın kahramanca olmayan serüvenleriyle yinelenmektedir. Yaşam ve ölüm, yaşam-ölüm sürecinden çıkan efsanelerle çevrelenmiştir. Bu süreç, sonsuzluğun genişliğinde gerçekleşir ve yaşanır.
