Çanakkale Savaşı 18 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Vatan, doğduğumuz yer,
Savunulması gerek,
Şehit ve gazilerim,
Hep yüce görülerek…
Vatan çok şeyden üstün,
Muhafaza babında,
Geliştirme şeklinde,
Düşman girdiği anda…
Vatanı sevmek demek,
Dik duruşlu düşünce,
Bu his içinde yoksa
Değilsin yüreklice…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Çanakkale Savaşı 18 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çanakkale Zaferi Şiirleri
18 Mart Çanakkale Savaşı Şiiri
Mustafa Kemal’imiz,
Çanakkale’de bir Türk!
Kahramanlarımızla,
Geçilmez kılan bir Türk…
Çanakkale ilini,
Savunma şekli ile
Düşmanları yenip de
Güç elde etmesiyle…
Milletler yüklense de
O, hiç geçilemedi,
Bol sayıda şehitle,
Savaş Türk lehineydi…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
18 Mart Çanakkale Savaşı 6 Şiiri
Her milletten gelmişler,
Çanakkale’m önüne,
Top dolu gemilerle,
Kötülük niyetine…
Hiçbir hakları yokken,
İstanbul özlemiyle,
Ele geçirme ile
Savaş eylemleriyle…
Canları hiçe sayıp,
Türk’e olan nefretle,
Ölümüne bir kinle,
Bol şehit verdirmekle…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Havranlı Seyit Şiiri
Çanakkale sırtlarına
Yol oldu Havranlı Seyit
Kınalı evlatlarına
Kol oldu Havran'ı Seyit
Tütmez baca,yanmaz ocak
Dert bir değil kucak kucak
Zor anlarda tutunacak
El oldu Havranlı Seyit
Dayan bire koçum dayan
Yol almaz yerinde sayan
Kutsal mermiyi sırtlayan
Bel oldu Havranlı Seyit
Vatan aşkını bir bilsen
Şehit olmak istersin sen
Kasırga misali esen
Yel oldu Havranlı Seyit
Bil ki olmaz savaş kansız
Mehmetler dururken cansız
Geçit vermeyen amansız
Sel oldu Havranlı Seyit
Candan iste derken Kur'an
Ziyandadır bence duran
İhlâsla Hakka yalvaran
Dil oldu Havranlı Seyit.
Halil MANUŞ
Halil MANUŞ
Çanakkale Ruhu Şiiri
Omuzlarında tüfek, ayaklarında çarıklar,
Söyle, nereye gidiyor bu çocuklar?
Bir evladın ölüme yürüyüşüne,
Nasıl dayanır ki analar?
Vatan toprağıysa konu,
Ölüme çıksa da yolun sonu
Bu şehadet yürüyüşüdür,
Vatan için göze aldılar bunu.
1915, Çanakkale , Arıburnu,
Düşman dört koldan sardı yurdu.
Geçit vermedi onlara,
Bir avuç Anadolu çocuğu.
Omuz omuza kıyasıya
Büyük bir savaş oluyor.
Subayı, eri demeden
Yiğitler toprağa düşüyor.
Nusret mayın döşüyor,
Seyit Onbaşı top mermisi sırtlıyor,
Çanakkale’de ilahi bir güç,
Yüreklere dokunuyor.
Tüm dünya şaşkın, çaresiz,
Vatan savunulur mu,
İnançsız, nedensiz?
Topyekûn gelseniz bile yine,
“Çanakkale Geçilmez!”, bilesiniz.
Funda Menekşe
Funda Menekşe