Ah Be Dostum Ah
Anlamak zor anlatmak zor oldu;
Nereye bu gidiş! biz kimin teline dokunduk!!!
Kime ne dedik de birden bire dışlandık böyle!
Anlamak zor anlatmak zor oldu insanlara.
Ah be dostum!
Dertlerimiz vardı bir zamanlar
ve o derde çareler arayan dostlarımız;
Kim demişti ki ''eski dosttan düşman olmaz'' diye?
Şimdi ne dost belli ne de düşman.
Söz verdim kendime hiç ama hiç kimseye
dokundurma diye!
Sen yaz dilinden dökülenleri kim ne anlar ise anlasın!!!
Yanacaklar varsın sonrasında yansın!
Hak aşkına, Vatan aşkına, Bayrak aşkına
neye yanar ise ona yansın.
Ah be dostum!
Biz yol iz bilmez idik eskiden!
Ama onurumuz vardı ve de gururumuz..
Kimseyi hakir görmez,'' Allah'ın yarattığı'' derdik!
Satılık onurumuz yoktu bir çuval kömüre...
Bilmem anlatabiliyor’muyum ? Acizliğimi.
Ah be dostum!
Kul Okyay günümüz dili ile olaylara objektif.
Ama her halde kendisi de bir bakıma subjektif.
Her alanda oyuncu, yönetmen hemde proje'ektif.
Ah be dostum ah ah!!!
Hanifi OKYAY 05,02,2017 /14:40
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Zalim Geceler
Kuruyan yaprak misali,ömür tükendi.
Ne ışıklar göründü,ne giden geri geldi.
Üstelik ızdırabım bitmek bilmedi;
Düşlerime gem vurdu,zalim geceler.
Tanrım bu duygularla sabah olmuyor.
Bir dost çıkıp da hatır sormuyor.
Artık meyler bile teselli vermiyor;
Ömrümü talan etti zalım geceler.
Bu gecenin de dünden kalmadı farkı.
Ağır aksak dönüyor şu feleğin çarkı:
Her yer feryat figan,kulağımda yankı;
Vurdukça vuruyor zalim geceler.
Ne isyanım bitiyor,ne de bu elem:
Kaderimde yazılı huzur var mı?Bilmem!
Ne zaman bitecek,Tanrım bu çilem?
Cehennem narı gibi,zalim geceler.
Hanifi OKYAY 12.09.1997 / 23:35
Hanifi OKYAY
Hozana Döndük
Bozulmuş dünyanın ahenkli rengi!
Bağları bozulmuş hozana döndük.
Değişti insanın şekli şemali!
Sazı sözü başka ozana döndük.
Cep delik cüzdan dertli perişan!
Kıçımızda don yok her şey ayan
Damlar akmıyor ya evimiz viran
Meteliğe kurşun atan ağalara döndük.
Yollarımız asfalt kalmadı çamur
Tahtadan saca varmıyor hamur
Gittikce büyüyor sırtda ki kanbur
Yüzü koyun yerde sürünür olduk.
Unutuldu artık dirgen ile yaba
Herkes şehirli kalmadı oba
Ocaklar söndü yanmıyor soba
Yolcusu olmayan yollara döndük.
Herkes alim oldu kalmadı cahil
Köyümüz perişan insanlar sefil
Bir iş tutacak kalmadı ehil
Yan gelip sırt üstü yatana döndük.
Halimi arz etsem devlet babaya
Önce bir süzüp bakar boyuma
İki katip yazar gelir jandarma
Suçsuz yere yatan mahkuma döndük.
Kul okyayım derdim çok ama demem
Muhanet tasından bir yudum su içmem
El ne derse desin ben vaz geçmem
İtile kakıla dostum yılgına döndük.
Hanifi OKYAY 29.08.02017 / 21:22
Hanifi OKYAY
Gönül Hastası
Nasıl güveneyim ben böyle yare
Hançer-i sırtımdan vurduktan sonra.
Ellerle bir olup çıkıp da gitti
Şeleği sırtıma sardıktan sonra.
Erken hazan geldi gönül bağıma
Dönüp de bakmadı ahu zarıma
Söyleyin gelmesin gayri mezarıma
Benim hatırımı kırdıktan sonra.
Ömrümüm güneşi doğmadan battı
O yar şu gönlümü bir pula sattı
El odun toplarken o ateş attı
Neyleyim narına yaktıktan sonra.
Gitmedi başımdan derdi tasası
Yere batsın onun aşkı sevdası
Kul Okyayım oldum gönül hastası
Bela’yı başıma sardıktan sonra.
Hanifi OKYAY 30.11.2016 / 14:00
Hanifi OKYAY
