Akarsuya Kapılmayın
Akarsuyu oynar bazen hayat
Alüvyonlarız biz de, akarız son sürat
Herbirimiz farklı bir toprak parçası
Tek varlığımız...
Erozyona uğramış zengin umutlarımız
Hangi deniz kucak açarsa akarsuya
Ne fark eder?
Koşarız yeni umutlar için oraya
------------------------
Düşünmez kimimiz...
Nedir akarsuyu yürüten giz?
-------------------------
Akarsuyun büyüsüne kapılıp giderken biz
Tek mirasımız...
Alnımıza yapışan o kara iz
Farklı gözlerle bakmışız oysa hayata
Koca bir okyanusmuşuz kendi başımıza
Akarsuyun oyununa kanıp
Denize varmak için yarışmışız boşuna
-----------------------
Akarsuyu oynar bazen hayat
Okyanusuz biz de
Bizsiz akarsuyun işi vasat
Her birimiz ayrı bir dünyayız
Tek varlığımız...
Yeşermek için bekleyen umutlarımız
Hangi akarsu koşarsa bize
Ne fark eder?
Kucak açarız biz herkese
Ümit Zafer BAĞCI
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kabir Hayatı
Belki coşar çiçeklerle mezarının üstü
Mezarına her çeşit kuşlar konar
Belki mehtap geceleyin selam yollar
Ama yok ki ölümün lüksü
Çeşit çeşit otlar biter toprak olmuş bedenden
Kafasını çıkarmış, serseri yılan kefenden
Çığlık atsan neye yarar, haykırsan neye
Çoktan çıktı senin canın, bu çürümüş bedenden
Kaçmak ister belki canın, o sonsuz zindandan
Kazmaya çalışırsın toprağı, eser kalmaz tırnaktan
Ümidin olmaz senin, ne dünden ne yarından
Tek derdin kurtulmaktır o koca hicrandan
Adın yazar büyük harfle o musalla taşında
Yavruların öksüz kalmış, ağlar resmin başında
Senden kalan tek ceketi annen basar bağrına
Elin açmış eşin dostun cenaze namazında
Soru sorar münker nekir, kimden alacaksın kopya
Cevap anahtarın imandır, çaldı onu senden dünya
Bir zevk uğruna değdi mi bu işkence ruhuna?
Şimdi tövbe etme, sor nedenini şeytana
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Çanakkale Feryadı
Buna cephe denir oğul!
Yiğitler dergahıdır
Buna cephe denir oğul!
Bu Çanakkale feryadıdır
Buna cephe denir oğul!
Mehmedin sevdasıdır
Buna cephe denir oğul!
Bu imanın savaşıdır
Anlatırdı amcam bana Çanakkale feryadını
Vatan denir buna oğul taşı kalpte sevdasını
Akardı gözünden yaşlar anlatınca o feryadı
Kükrerdi delicesine kolay kazanmadık vatanı
Bir umut için düştük sonu olmayan sefere
Ne ananın hasreti ne ölümün soğuk yüzü vardı üstümüzde
Vatana sıkılan kurşun kanayan yaraydı içimizde
Biz o kurşunu sahibine ısmarladık oğul
Boğazın hasta adamı düşerde kalkmaz dediler
Hiç düşünmeden bizi tarih sayfasından sildiler
Cephanemiz azdı oğul,yiyeceğimiz az,üşürdü bedenimiz hava çok ayaz
Dostluk vardı orada,mertlik vardı,yüreğini paylaşan yiğitler vardı
Koca çınarlar gibiydik yıkılmadık oğul
Kuranın nuruyla yolumuzu bulduk
Biz Allaha sığındık isyan etmedik
Biz bu vatanı kolay kazanmadık oğul!
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
