Sen sevgime, gösterseydin rıza.
Yoksa katlanmazdık, bu krize.
Bilmem nasıl başarısın?bunu.
Benim sevgilim, tam bir arıza.
Kadir, kıymet nedir, hiç bilmezsin.
Sevgi nedir, aşk nedir, görmezsin.
Nasıl birisin, anlamak çok zor.
Bu durumda, fazla çekilmezsin.
Hayatı, bana hep, zindan ettin.
Duygularımı sen, ziyan ettin.
Neden çıktın ki, bilmem karşıma.
Bak aşka, sevgiye, kindar ettin.
Ah! sevgilim, hissiz ve duygusuz.
Bu aşk, zaten bize, hep uygunsuz.
Yakında, ayrılık görünüyor.
Bir sevda, olmaz zaten, tutkusuz.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Atalar, söylemiş sözü.
Bin düşün, bir konuş diye.
Budur işin, gerçek özü.
Söylerken, dikkat et dile.
Söz çıkar, ağızdan hızla.
Sanki, öfkeli bir hırsla.
Bak, hâkim ol, sen kendine.
Hükmet, söze ve diline.
Kalpleri, yıkıcı olma.
Gönüller, kazanıcı ol.
İnsana, kırıcı olma.
Hep ona, sen yapıcı ol.
Yalan diller, ah bu diller.
Ona İnanır, bak kimler?
Kimi sanki, bal peteği.
Kimi, pek zehirlidirler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir çay koysan da, seninle, içsek sevgilim.
Dışarda hava soğuk, bak, sıcak demliğim.
Sen, çayı bardağa döksen, içini bana.
Sohbete başla, de ki; nerede gençliğim?
Çayın lezzeti, damakta, bir tad bıraktı.
Gözden ırak olan, gönülden de, ıraktı.
Sen hep, dizimin dibinde ol, sevdiceğim.
Demlikten, sanki çay değil de, sevda aktı.
Sohbet devam ettikçe, demlendi aşkımız.
Sevgi ile, anlam kazandı, bakışımız.
Bardak bardak, sen doldu, bütün yüreğime.
Bu aşka, bak senle, en çok, biz yakışırız.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Söz tutulur, verilirse.
Su yutulur, az serinse.
Aç doyrulur, çok gelirse.
İnsan sever, güvenirse.
Yaşlanırız, biz zamanla.
Paslanırız, bosşak anla.
Övünürüz, biz mekanla.
Döveriz derdi, havanla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL