Atalar, söylemiş sözü.
Bin düşün, bir konuş diye.
Budur işin, gerçek özü.
Söylerken, dikkat et dile.
Söz çıkar, ağızdan hızla.
Sanki, öfkeli bir hırsla.
Bak, hâkim ol, sen kendine.
Hükmet, söze ve diline.
Kalpleri, yıkıcı olma.
Gönüller, kazanıcı ol.
İnsana, kırıcı olma.
Hep ona, sen yapıcı ol.
Yalan diller, ah bu diller.
Ona İnanır, bak kimler?
Kimi sanki, bal peteği.
Kimi, pek zehirlidirler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Buz gibi bir, kış gecesinde.
Dışarda bak, sokak kedisi.
Yalnızlığın, her hecesinde.
Başrollerde hep, ta kendisi.
O sıcak bir, kuytu arıyor.
Sığınmak için, sabaha dek.
Bak, güzel bir, uyku istiyor.
Issız sokakta, yalnız ve tek.
Gece, sokağın, efendisi.
Onun adı, sokak kedisi.
Dokuz canlı, çevik ve atik.
Onlar, sokakların bekçisi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kayboldum, bu şehrin akşamlarında.
Bir ses, bir nefes arıyorum.
Tutku yok hiç, sevgileri ve aşklarında.
Bir yer, bir adres arıyorum.
Sevilmeye, layık olan yürekler.
Neden, hep böylesine ürkekler?
Bir hasat zamanı, bir bağ bozumu.
Yürekte eziliyor, aşkın üzümü.
Seninle ben, bak, aynı kadehte buluştuk.
Eridik, kıpkırmızı bir sevdanın, sıcağında.
Birbirimize karıştık, yandık ve tutuştuk.
Yok olduk, bittik, aşkın tutkulu kucağında.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yarime bir türkü yaktım.
Geliyor mu camdan baktım.
Saçına al güller taktım.
Oy güllü yarim, sümbülü yarim.
Yarim bahçede çalışır.
İpleri dolu çamaşır.
Yar sevdiğine alışır.
Oy güllü yarim, sümbülü yarim.
Yarim giymiş ipek gömlek.
Ocakta pişer al çömlek.
Yüzüme güldü tam felek.
Oy güllü yarim, sümbülü yarim.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL