Peygamber'den muştulu; Anadolu yiğidi
Ana; alnını öpmüş, baba; vermiş öğüdü;
Tetiklemiş onları, yavuklunun ağıdı;
Suda balık, gökte kus; dua, dua inliyor!
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Nice okul boşalmış; vatana asker gerek!
Sevdayla çarpar sine; imanla dolu yürek!
Olum! Emrini almış, koşuyorlar gülerek;
Melekler inmiş yere; Mehmetçiği dinliyor
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Kalp; imanla çarpınca; aklin, dilin susması;
Durdurmuyor onları; kursunun kan kusması
Gencecik insanların; şahadete koşması;
İnancın zaferini; bütün dünya anlıyor
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Rahmet meleklerinin coşturduğu yürekler!
Bu öyle bir iman ki; dağları da sürükler
Top, tüfek, tanka karşı; balta, kazma, kürekler
Emperyalist canavar; neye çattı? Anlıyor
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Düşman kudurmuş gibi; göz dikmişler bu yurda!
Tasa sor, toprağa sor? Neler olmuştu orda?
Kanlı sırta, don de bak! Kan akıyor dağlarda;
Bayrağımın rengini, dünya tekrar anlıyor!
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Mermiler mermilerle çarpışıyor havada
İslam'ın son bekçisi; dağda, tasta, ovada
Elde Kur'an, gözde yas; bütün diller duada
İnancın zaferini; bütün dünya anlıyor!
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Her karış toprağında; bin bir şehit kani var
Emperyalizme karşı; dağ gibi imanı var
Bu destan bitmez ki hiç! Milyonlarca ani var
Alem selama durmuş; bu zaferi dinliyor!
Çanakkale geçilmez! Kulaklarda çınlıyor.
Mehmet Ali KULAT Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu yol Ashâb-ı hâl yolu
Bu yol erbâb-ı dîl yolu
Bir gül etraf diken dolu
Vara gönül güle ere...
Kalp zikirle şifâ bula
Baş fikirle sefâ bula
Dâim amel ihlas ola
Vara gönül bala ere...
Kul kulluğun bile gerek
İman ile dolu yürek
Ukbâ için azık derek
Vara gönül mala ere...
Daim koşa yorulmaya
Coşa coşa durulmaya
Dünya fâni kurulmaya
Vara gönül yola ere...
Çizgimiz Hakk'ın çizgisi
Saf saf kulluğun dizgisi
Sine de sevdâ ezgisi
Vara gönül bola ere...
Mehmet Ali KULAT
Bir duygu gönülde; bir fikir serde...
Davâ omuzda yük! Konmuş kaderde
Bu düşünce ile mü'min her yerde...
Şuurlu, iz'anlı, gayretli gerek...
Sabır kadehinden; çile içerek!
Aşk bu, sevdâ bu, yar bu, yâran bu!
Bir kılıç ki kında, paslı duran bu
Ayaklar altında şanlı Kur'an bu!
Öpmek ve kaldırmak, yüceltmek gerek
Pazular taş gibi, dağ gibi yürek!
Ah ümit! ah arzu! vuslât-ı yâre
Bir ilaç ki onulmaz dertlere çare
Son versin; insafsız bu âhuzâre
Hem hasbî, diyergam! Hem sıddık gerek
Bu yolun derdine; derman! Diyerek
Hayat, ölüm, zaman, izâfî bütün
Alem pür neşeli, mü'minler üzgün
Müslüman yurdunda Müslüman sürgün
Silkinip kalkmalı, coşmalı gerek
Hakkı kaldırmalı; küfrü ezerek!...
Varlık, yokluk, şekil... netice ölüm!
Yeter bunca zillet! Yeter be gülüm!
Ben ki en şerefli Rahman'a kulum
Başka kullukları atmalı gerek
İman kalesine; mermerden direk!..
Yürek alev alev; gönülde ak-kor
Ütopya değil bu; bilirim çok zor
Nâdanlar hal bilmez, baksa da hor hor
Kınayan kınasın, durmamak gerek...
Omuzdaki yükü cevher bilerek.
Mehmet Ali KULAT
Tohum toprağa düşende...
Gün ola harman istiyor!
Gönül ki nâra düşende
Yanmağa ferman istiyor!
Yol ki çetinlerden çetin...
Kula sabır, kalbde metin
Dirilişi bu milletin!
Koç ola kurban istiyor!
Dirilten O! Çürüten O!
Nice burnu sürüten O!
Kaldırıp da yürüten O!
Kulluğu kuldan istiyor!
Yeis bitti, geldi ümit.
Geldi bahar... toprak münbit
Dilde tekbir tesbih, tahmid
Ayaklar derman istiyor!
Hücre hücre her zerresi...
Kulluk kulun vazifesi
Zikir ola her nefesi,
Rabb; kuldan iman istiyor
Nazar kıldı nice velî
Bak çağladı iman seli
Elbet çıkar üç-beş deli
Çaresiz SULTAN istiyor!
Zaman herkeste izâfî
Dert Allah'tan Allah şafî
Tüm herşeye Allah kafi
Gayriyi şeytan istiyor
İman takikî olmalı!
Amel hakîki olmalı!
İhlas tabiki olmalı!
İllâda aman! istiyor
Yalnız O'na kul olmalı...
Yalnız O'nunla dolmalı...
Herşeyi O'nda bulmalı...
Tüm herkes O'ndan istiyor
Mehmet Ali KULAT