Çanakkale Şiiri

Deniz

Denizin ortasında anılarım çığlık çığlığa,

Rüzgar bütün acımasızlığıyla içime işliyor,

Umudum sensizliğin ellerinde eriyor.



Ay ışığıyla dans ediyorum.

Bulutlarda bir kıskançlık havası,

Engellemeye çalışıyorlar, yalnızlığıma itmek.

Sensizliğin kollarına bırakmak,

Karanlığa sürüklemek istiyorlar.



Sonsuz maviliğin ortasına düşmek

Kendimden geçmiş bir halde

Hiç durmadan senin içinde dolaşmak,

En derin duygularına kadar hissetmek…



Hiç sıkılmadan konuşuyoruz sabaha değin,

Yüzmekten yoruldum ama konuşmaktan değil.

Sensizlikten yoruldum ama senden değil.

Senin kederinde boğulmaktan yoruldum,

Sensizliğimden yoruldum.



Koca bir sonsuzluk.

İçinde aşıklar, çilekeşler dolu.

Dalgalarla boğuşan yalnızlıklar dolu,

Hiç bitmek bilmeyen hasret dolu.



Bazen masum bir bebek gibi,

Sakin ve insanlara kendini sevdiren.

Bazense çılgın bir adam gibi,

Hırçın ve ayrılık acısından kederli.



Gün ışığıyla birlikte canlanıyor.

Bir kız gibi salınıyor.

Adeta sevdiğine cilve yapıyor gibi,

Birilerine bir şeyler anlatmak ister gibi.



Aslında anlatmak istediklerim çok.

Hiç bitmez bendekiler,

Ne kara sevdalara tutulmalar ne aldatılmalar.

Ama son sevdam ise sonsuz mavilik.

DENİZ







SAHTE FIRTINA

Sahte Fırtına

Bekliyorum

Kara bulutlar tepemde gezinip duruyor



Fırtınalı bir günde denize açılıyorum.



Yalnız başıma gidiyorum, sadece ben



Bu sefer kararlıyım, kndime güveniyorum



Rüzgarın etkisinden kurtulmak ayakta kalmak için



Savaşmam lazım ve galibinin ben olacağım bir savaş







Hiç kolay değil aslında insanın kendisiyle mücadelesi



Ya kaybedersem diyerek girmek istemiyorum



Ama içime kara bir nokta işlemiş bile



Ya o kazanırsa ne yapacağım



Her şeyin sonu olduğu gibi benim sonumda şimdi mi olacak







Sıkıldım artık her gün aynı filmin tekrar etmesinden



Monoton bir film muhteşem üçlüden başka birşey yok



Bir kelebek bile ziyaretime gelmez oldu artık



Kelebekler de haklı aslında onlara da kızmamak gerek



Gelipte benim dertlerimi dinlerken erken yaşta ölmek var.







Her an bir şey olacakmıs gibi bekliyorum kendi kendime



Ya bir karabasan gelir üstüme çökerse,



Ya birisi gelir beni öldürmeye kalkarsa



Yada böyle saçma kapılan tek kişimiyim acaba...







Artık son noktadayım. Ya hancı olucaz yada yolcu



Patlamaya hazırlanan bir volkan gibiyim adeta



İçimdeki lavlarımı püskürüp rahatlamak istiyorum



Yada böyle kendimi kandırıp duruyorum.



Yine yalan söylüyorum kendime, yalan hayaller kuruyorum



Şimdi ne olacak peki yalanlarımın içinde boğulacakmıyım



YOKSA BUDAMI YALAN...

SAHTE FIRTINA

Sahte Fırtına

Seninle Beraber

Gözlerim sanki birşeyleri ararcasına etrafı gözetleyip duruyor,

Kalbim bir şeyin yaklaştığını hisseder gibi çarpıyor,

Ellerim titriyor, ayaklarım tutmuyor. Yığılıyorum yere.

Ve kendimi ayçiçeği gibi güneşimi seyrederken buluyorum

Sen ne tarafa gidersen ben oraya. Belki görürsün ümidiyle...



Gecenin sakinliğinde sessizce ağlıyorum ki kimse duymasın,

Karanlıkta gözlerimi, kan ağlayan yüreğimi kimse görmesin diye.

Elime bir kağıt kalem alıyorum seni yazmaya calısıyorum aklımca

Ama olmuyor yazar olsamda şair olsamda farketmez ki

Çünki kelimeler yetmiyor, seni anlatmaya yetenekleri yetmiyor...



Sen sürekligeçmişten yaşadıklarından bahsediyorsun ya

Bu yaz gününde üşümeye başlıyorum öylece donup kalıyorum

Benimse unuttuğum bir geçmişim ve düşlediğim bir geleceğim var

O düşlediğim yere alıp götürmek istiyorum senide

Geçmişe bir çizik atıp geleceğimize götürmek...



Ben bunları sen beğenesin o beğensin baskası beğensin diye değil

Artık dayanamadığım, bir şeyleri haykırmak istediğim için,

Bu aşık bedenim bir hasta adam gibi artık ayakta duramadığı için,

Ne zaman iyileşeceğimi bilmediğim bu hastalıktan

Yalnız senin beni kurtarabileceğini bildiğim için yazıyorum...



VE ŞİMDİ SENSİZLİĞİME AĞLIYORUM...



SAHTE FIRTINA

Sahte Fırtına