Kız bu ne işve, bu ne eda.
Ah! bu ne ses, bu ne seda.
Gidenler yaparlar son veda.
Yar deme, sakın ha! elveda.
Gideyim demekle olmuyor.
Ah yerine kimse konmuyor.
Senin yerin asla dolmuyor.
Yar deme, sakın ha! elveda.
Gidersen viran olur evim.
Yar azalır, bak sana sevgim.
Demem sana, artık meleğim.
Yar deme, sakın ha! elveda.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Amerikan doları
Kimde bunun yuları?
Piyasayı mahvettin
Ümitleri yok ettin
Yeşil yeşildir rengin
Piyasa çok tedirgin
Borçlanan sana dargın
Ekonomi hep yangın
Karaman'ın koyunu
Dış güçlerin oyunu
Bilir senin huyunu
Ölçtü herkes boyunu
Ah dolar canım dolar
Bir boşalır bir dolar
İnsan saçını yolar
Yüzü sararıp solar
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Oturuyorum sahilde, izliyorum boğazı.
Ey aşkı İstanbul!, ömrünce çekerim, bu nazı.
Eşsiz bir tablo izliyorum, bak burada sanki.
Bu şehrin, kışlarından, daha güzel olur yazı.
Bir ressam tualini, sanki maviye boyamış.
Vapurları, gemileri, nakış nakış oyalamış.
Orda var Kadıköy, Üsküdar sahili, Kalamış.
Ressam bu resimde, ifadeyi, bak yakalamış.
Kız kulesi, Galata kulesi, tüm kuleler var.
Sahildeki, bütün eski köşkler ve yalılar var.
Osmanlı'dan gelen, nefis, tarihi saraylar var.
Atalardan bize yadigar kalan, hisarlar var.
Bu şehri anlatmak için, derin yaşamak gerek.
Derin yaşamak ki; hem öyle, içten, çok severek.
Anlaşılmaz bu şehir, asla onu terk ederek.
İstanbul aşkı için, gerçek seven, yürek gerek.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Uyandım günlerden pazar.
İçim sanki çarşı pazar.
Uyku halen kuyu kazar.
Böyleyim ben etme nazar.
Kalktım kurulmuş bir sofra.
Halen sersemlik var bende
Hemen başlar afra tafra.
Neden sofra böyle evde.
Daha sonra gezeceğim.
Hiç bitmesin bu pazar.
Paraları ezeceğim.
Bitse hepsi kaç yazar?
Keşke pazar olsa her gün.
İş var yine ertesi gün.
İnsan bazen tatil ister.
Yaşadığın gündür bu gün.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL