Emmioğlu
Zaman mı değişti yoksa insanoğlu mu?
Biz ne olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Çağ mı atladık yoksa geri mi gittik!
Biz kim olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Yaban elde hemen tanışıp kaynaşır’idik;
Acı soğan ile kuru ekmeği bölüşür’idik,
birlikte ağlayıp birlikte güler’idik;
Şimdi bacı gardaş düşman olduk emmioğlu.
Ayıptır söylemesi herkes kuyu kazıyor;
Nimet çok geldi yiyip-yiyip de azıyor!
İnsanlar cin olmadan adam çarpıyor;
Hakkı hukuku unuttuk be dayıoğlu.
Herkes neşrediyor ne yiyip içtiğini
Bebeler kendisi giyiyor kendi seçtiğini
Cılız diye köylü bile biçmiyor ektiğini
Biz Rahman'a şükrü unuttuk be emmioğlu.
İnsan onuru satılık bir paket makarnaya!
Reçberimin yüzü yok! Gidemiyor tarlaya;
Sümüklü bu ne iğrenç bir şey diyorlar bamyaya
Biz kaderi kısmeti unuttuk be halaoğlu.
Abdest'i namazı -niyazı askıya aldık,
Kur'an-ı torbalayıp duvara astık;
Oruç'u zekat’ı kazaya sefere saydık:
Biz dini İslam-ı da unuttuk be emmioğlu.
Hiç saygı kalmadı ana ile babaya!
Çok menfaatler girdi gardaş ile araya,
damlar da yatar iken sımaz olduk saraya;
Biz aile bağlarını da kopardık be emmioğlu.
Nacizane birazcık dukundum gönül telinize.
Bir çareyim sığınmak istedim merhametinize.
Kul Okyay inanın muhtaç tatlı dilinize.
Biz sevgiyi, saygıyı da mı unuttuk be emmioğlu?
Hanifi OKYAY 27,03,2013 /14:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Öldü Sayarım
Nasıl kaldırır bilmem,bunca vebali!
Silindi gözümden, düştü hayali!
Şu perişan halime,güler ahali;
.....Beyhude geçmiş ömrüm,yanar ağlarım.
.....Bundan sonra ben o yari,öldü sayarım.
Melek yüzlü şeytanmış,nasıl aldandım?
Mah cemaline ya dost,vurulup yandım!
İnandım bir sözüne,benimdir sandım;
.....Beyhude geçmiş ömrüm,yanar ağlarım.
.....Bundan sonra ben o kızı,öldü sayarım.
Yanan yüreğim alev-alev,kor olsa bile!
Kan ağlayan gözlerim,kör olsa bile!
Ne bir yalanım var ya dost,ne de bir hile;
.....Mecnun gibi kul Okyay'ım,döner ağlarım.
.....Bundan sonra ben o yari,öldü sayarım.
Hanifi OKYAY 08.08.2017 / 23:20
Hanifi OKYAY
Yoruldum
Her sabah her akşam, binbir ümidi
Ucucuna eklamakten,yoruldum.
Bugün yarın diyerek şu yolları
Beklemekten, gayri artık yoruldum.
Kış yaşadı ömrüm, hasret kaldı yaza
Daha gücüm yetmez oldu,bu naza
Bu aşkın çilesini, sardım da omuza
Taşımaktan, gayrı artık yoruldum.
Ele de bayram, bende garip bir sızı
Bilemedim , kim ne dedi ayırdı bizi
Ağlayı-ağlayı, yitirdim iki gözü
Yollarını beklemekten yoruldum.
Kurban ettim, yoluna şu tatlı canı
Kul Okyay-ı candan sevenler hani
Gül eyleyip, gonca dedim dikeni
Kara çalı koklamaktan, yoruldum.
Hanifi OKYAY 14,07,2008 / 18:40
Hanifi OKYAY
Olmaz Mı
Bu hale düşmemin sebebi sensin!
Bir kez olsun hatırımı sorsan olmaz mı?
Sen Leyla'isen mecnun aşığın benim;
Bir gün olsun yüzüme gülsen olmaz mı?
***Soldu güllerim gönül bahçemde.
***Ondan beri bülbül'üm matemde!
***Bir yara açtın ki sol göğsümde;
***Sızlayan yaramı sarsan olmaz mı?
Böyle efkarlı olmamın sebebi sensin!
Hasretin dağ gibi çöküyor üstüme:
Almadım kimseyi gönül haneme;
Bir gece gelmişken kalsan olmaz mı?
***Abu zemzem akar dilden dimağa.
***Siyah sürme çekmişsin bukağa:
***Girmeden Kul Okyay kara toprağa;
***Bir buse leb'inden versen olmaz mı?
Hanifi OKYAY 10.09.2021 /10:50
(Abu-su, dimağ damak) (Bukağa- keleğçe +gözde hapsedilmek)
(Leb-dudak)
Hanifi OKYAY
