Falcılar falıma baktı
Ben sevdaya köleymişim
Bütün dedikleri çıktı
Kurşunlara geleymişim
Kara talihim kararmış
Bende talih ne ararmış
Beni bilmeyen mi varmış
Çile oğlu çileymişim
Dağ bile örtse üstümü
Sürürmüşüm can postumu
Tanıyaymışım dostumu
Düşmanımı bileymişim
Gönül yakayı vermezmiş
Gözüm güzeli görmezmiş
Başım belâya girmezmiş
Doğduğum gün öleymişim
Erdal ERCİN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Deli gönül
Sersem gönül
Seni kime versem gönül
Gönül gel sözümü dinle
Kendine kul etme beni
Artık ağrıma gidiyor
Koyun gibi gütme beni
Ömürsem gençlik çağıyım
Rüyaysam en gerçeğiyim
Ben bir sevda çiçeğiyim
Gördüğüne atma beni
Yanıldım uydum çağrına
Kapıldım aşk rüzgârına
Düştüm sevda pazarına
Bir kötüye satma beni
Sevgili benim canımdır
Damarlarımda kanımdır
Sevgi benim imanımdır
Zalime eş tutma beni
Erdal ERCİN
Gönül duymuyorsun vah vahlarımı
Ah keşkelerimi
Eyvahlarımı
Sonra sen çekersin günahlarımı
Ağır vebalimi alırsın gönül
Bir gün can evinden bıkar giderim
Arkamı dönerim
Çıkar giderim
Kapıyı bacayı yıkar giderim
Ellerin koynunda kalırsın gönül
Aslında gerek yok kibrit çakmaya
Kıvılcım yetecek ateş yakmaya
Sen dünden hazırsın yoldan çıkmaya
Dilerim belanı bulursun gönül
Paslı mengeneye takarsın beni
Canın sıkıldıkça sıkarsın beni
Üç beş yıla kalmaz yıkarsın beni
Korkarım kâtilim olursun gönül
Erdal ERCİN
Gönül sultanını bulsaydı bu yaz
Dağları delerdi
Hey benim ömrüm
Aşığın elinde bir mızrap bir saz
Neyzenin elinde ney benim ömrüm
Aklının estiği her yere gider
Şahlanır
Dört yanı toz duman eder
İnatçı bir seyis izini güder
Rüzgârın çocuğu
Tay benim ömrüm
Ne bir arayan var
Ne bir soran var
Ne bir işiten var
Ne bir gören var
Yolları kapalı
Kar var
Boran var
Bir dağın başında köy benim ömrüm
Biner son nefese
Gider son ümit
Harcanır kredi
Tükenir limit
Üç günlük açlığa bir gevrek simit
Yanında bir bardak çay benim ömrüm
Erdal Ercin
Erdal ERCİN