Artık hazan zamanı, bülbül ötmüyor.
Dertli de aman sazım, neden çalmıyor?
Niye böyle oldu, hiç yüzüm gülmüyor?
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Dünya yalan, her şey yalan, hep dediler.
Neden İnsanlar, birbirini yediler?
Daha kıymet bilir, köpek ve kediler.
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Çok mal mülk paraymış, neden hep tükendi?
İnsanlar belledi, onu hep efendi.
Sarılacağımız, iki metre kefendi.
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu gece, romantik bir gece.
Sevgilim, gözlerin, aşk dolu bakıyor.
Fonda, İspanyolca bir şarkı çalıyor.
Dans etmeye başlıyoruz...
Yavaş yavaş, salınıyoruz.
Sanki, ayaklarımız yere basmıyor.
Gözlerinde kayboluyorum...
Mum ışıkları, gözbebeklerinden yansıyor.
Hiç bitmesin, bu an diyorum, içimden.
Aşkın ihtirasları, geliyor peşimden.
Sözcükler çıkıyor, hece hece.
Zaman, kayarken avuçlarımdan.
Ah! sevgilim; hiç bitmesin bu gece...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sırrı neydi, bu evrenin?
Bilgesi ol, her evrenin.
Herşey, dengi denginin.
İzahı var mı, evrimin?
Uzayda var, gezenler.
Asılı duran, yıldızlar.
Var mı orda, hayatlar?
Sonuçsuz, araştırmalar.
Evrende biz, yalnız mıyız?
Yoksa tam, uzaylı mıyız?
Bilgeliğin, yoktur sonu.
Burada bitmez, bu konu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İnsan, utanır mı gülünce?
Hiç utanma!, ey nazlı güzel.
Bakışın ile göz süzünce.
Naz yapma, hilal kaşlı güzel.
Ah, Saçların, tel tel dökülür.
Koklayamadım, ben onları.
Sanki bak, ciğerim sökülür.
Bekler oldum, bütün yolları.
Aşkın ateşi beni yaktı.
Bu gözlerim tek sana baktı.
Senden, yeşil ışık beklerim.
Bu gönlüm bil ki, sana taktı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL