Gecenin Karanlık Gözleri
Gecenin karanlık gözleri ruhumu kemiren büyü
İçimdeki zifirilik umudumu kör eden düğüm
Soluyor kederlerimin baharı görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akıyor yaş misali mürekkebim
Fani olan şu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanıkken görüyorum kabus,huzurum iblise mapus
Sınırlı iyimserliğim yanında karamsarlığım sonsuz
Geçiyor yaşamımın zamansızlık takvimi
Batıp göğsüme zehirli ok yakıyor kalbimi
Yırtıldı ömrün beyaz sayfaları,karardı gündüzün ışıltısı
Yerini aldı hayatımı cehennem eden gökyüzünün karartısı
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fırlat güllelerini çektiğim acılar mecnun etti beni
Verdi hüsranı her işimin sonuna tüketti benliğimi
Büsbütün paramparçayım küskünüm gülümsemeye
Özgürlüğe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkım yok yaşayan ölüden
Neden taşa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuğundayım geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaşsa da karşımda göremiyorum ben
Bu bahtsız ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uğrağım berrak denizler değil kanlı ırmaklar
Umduğum gülen bir suret bulduğum yaşlı yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayakların
Fermanı dirilmek olan canın dermanı silinmek inanın
Bilemem ne kadar tesir etti yazdıklarım hayatlara
Tek bildiğim gün gelecek karışacak isimlerimiz ağıtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kağıtlara...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Pranga
Ve karardı hayrın bize görünen yüzü
Unutmaya değmeyecekler hatırımda birikti
Zerrelerim gül gibi soldu umut dalında
Böylece tutunamamayı öğrendi benlik
Celladımdı kibre hapsolmuş nefsim
Yangınımdı yaşların değer kazandığı gözler
Gönüldü acılara ayaklanma komutunu veren
Gömüldü derken zuhuruyla tanıdım asırlık hakikati
Güvendiklerim sövdü canıma pranga olmuş davamı
Derdine kapılmışken istikbaldeki bitkin halimin
Bir de zamanımı çaldı insanlar zamanlı zamansız
Güneş doğmadan karışacağım yolumun rotasızlığına
Yürüyeceğim bir daha üzülmemek ümidiyle
Sanma hayat senin de canın yanmayacak
Zehrini tattıracak insanlar sana telaşlanma
Yarı yolda kalmışlığın hüznüyle pir yürüyeceğim
Gölgem acıtmayacak güneşin uğrak yerlerini
Bu diyarda varlığım hacmini korudukça
Ne bana ne onlara gülmeyecek vuslat...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Bu Yüzden
Her adımda içim acır
Yokluğun cehennemim
Neredeysen dön artık
Benim nazlı sevgilim
Sensiz hiçim yokum ben
Sensiz avare bir deliyim
Kara bulutlar cennetime
Gölge ediyor bebeğim
Sana kırgın biraz da
Kırık bıraktığın kalbim
Bu da kaderden bir keder
Hayata yenilmeyelim
Senden ayrılmam yine
Savursalar külümü
Göze aldım ben bir kere
Senin için ölümü
Yaş deryanda boğulmadan
Karaya çıktım sonunda
Keşke olsan her daim
Sen her zaman yanımda
Hep seni anlatıyor
Aşk kokan bu sözlerim
Bu yüzden yaşa gark oldu
Bir seni gören gözlerim
Sen varsan cennet olur
Bana bu dünya biliyorum
Bilmelisin ben seni canım
Herşeyden çok seviyorum...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gece Beni Aydınlattı
Hayatın yollarında ama ölümün kollarındayım
Beni bitiremezsin ben zaten ömrümün sonlarındayım
Sormayın sonum vahim şeytanın solundayım
Arkamdan konuşmayın benim için çenenizi yormayın
Ve dedim ki kendi kendime bu yolda teksin
Vakarlı oluşun artın tükenmez deliliklerin eksin
Bu acıyı sen çekeceğine düşmanların çeksin
Hem dram hem komedi bu film artık bitsin
Yok bir dostum dost sandıklarım çıkardı postu
Bir çoğu ben yokken konuştu ben varken sustu
Puslu havalarda pustu gün geldi gerçeği kustu
Hüzün okyanusunda kelam gemilerim battı
Sefere hazırlanan umutlarım limana demir attı
Bu bir sınavdı kimine ölüm kimine hayattı
Her avaz avaz çığlık bana beni hatırlattı
O kadar karanlığım ki gece beni aydınlattı...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
