Kırık Düşler
Buraları sevdiğim yerlerdir hep söylerim
Dertlerimi dinlerler akşamları dalgalar
Yağmur taneleriyle geleceği düşlerim
Tohumlar filizlenir bulutlar yere ağlar
Kimseler artık nedendir sormuyor hatırımı?
Eskiyen yüzleriyle yakın dostlarım bile
Aynalar anlatıyor yitik her hatıramı
Bağırıp duruyorum yalnızlığa ah ile
Bu ben olsam tanırdı aynalar
Anlatırlardı bana beni doğuştan bu güne
Yoksa unuttu mu beni? Tıpkı ben gibi
Buralar sevdiğim yerlerdi hep söylerdim ya
Şimdi başka bir hale gelmişler
Tıpkı yüzümdeki çizgilerim gibi…
Hanifi OKYAY : 14,05,2015
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gitti Arkadaş
Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.
Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Yemin olsun kendimi,ateşe atmam.
Maziyi bir kalemde,silip de gitti.
Bir ölüden arkadaş,farksız bedenim:
Bilmem neresidir,mekanım yerim.
Kime ne deyim ki? Benim kaderim;
İki gözümün nurunu,alıp da gitti.
İçimde ki ateş,dönmüyor küle:
İnan ki bir enkaz kaldı geride.
Seviyorum derdi,her seferinde;
Bütün hayallerimi,çalıp da gitti.
Hanifi OKYAY 19.08.2019 / 11:15
Hanifi OKYAY
Baba Masihatı
Rahmetli babamın altınmış sözleri!
Kendine bir yaren seç derdi bana.
Her olura olmaza sırrını verme!
Kendini bilmezden kaç derdi bana.
Her yüze güleni dostun sama;
Dil tatlı söyler sakın ha aldanma!
Dik başlı olup, da asla gururlanma;
Kul hata işler bunu bil derdi bana.
Damla-damla yavrum ömrün dolunca:
Has bahcanda açan gülün solunca
Efkarın artıp da kıvam bulunca
Sen benim babamsın iç derdi bana.
Eren meçlisinde hiç başa geçme;
Evin dahi olsa yatma sere-serpe!
Bir gün geleceksin oğul gittiğim yere;
Kendini bilerek göç derdi bana.
Kul Okyay'ım her sözün değeri varmış!
Onu anlamakta meğer çok geç kalınmış!
Bu dünya fani işte hani kime kalmış?
Sen sen ol da dünyalıktan geç derdi bana.
Hanifi okyay 30,04,2005 /22:30
Hanifi OKYAY
Sen Yoksun Diye
Ay karanlık geceler ise ıssız
Yıldızlar parlamıyor duyarsız
Seneler ise bir o kadar insafsız
Bir tanem sen yoksun diye.
Baharlar göstermiyor yüzünü
Kırlar takınmıyor o şen süsünü
Gökdeki bulutlar bile hüzünlü
Bir tanem sen yoksun diye.
Ne gelen var ne de kapımı çalan
Hiç kalmadı halimden anlayan
Tütmüyor ocağım halim perişan
Bir tanem sen yoksun diye.
Uzadıkca uzuyor, bitmiyor geceler
Koşarcasına gitmiyor artık seneler
Boğazımda düğümleniyor heceler
Bir tanem, inan ki sen yoksun diye
Kul okyay derin bir rüya da kaldı
Bel ki bir gün dönersin sandı
Her gelen bir şey deyip kandırdı
Bir tanem sen yoksun diye.
Hanifi OKYAY 27.11.2017 / 20:14
Hanifi OKYAY
