Hadi çık gel artık karanlıklar içinden
Gönlümdeki aydınlığa.
Ben ufkunda güneşler açtırayım,
Sen dolunay gibi doğ gecelerde.
Ben huzura ereyim mehtabının ışığında;
Sen kapkara denizlerde
Gölgene sığın.
Ne kelimeler kafidir
çıkarmaya gözlerinden gizemi,
ne kitaplar dolusu nesirler…
gel de açılsın artık hazanım,
goncalar güle dönsün.
gel ki,
ruhumdaki bu yangın
büyümeden sönsün.
Varlığın bir rüyadır
Beni alıp götüren.
İçimde kopan tufan
Alır gider ümitleri.
Bunca koştuğum kalır yanıma kâr;
Yazdığım her kelime
Beni buhrana sokar…
Dilensem alır mıyım bilmem
Gözlerinden sevdanı.
Yalvarsam ulaşır mı
Saltanatına yakarışlarım?
Bilmem,
Bu ateşlerde
Sen mi yanarsın,
Yoksa ben mi yanarım?
Ben hiç gömülmemiştim
Böyle çaresizlik batağına.
ruhum vaz geçmiyor mihrabından,
pencerenden kaldır artık
şu garip örtüleri….
bırak da dolayım gönül kabına,
yalnızlık elbiseni soyun da gel,
gel ki doyayım mehtabına…
nasıl anlatsın bu dil?
bu garip yürek nasıl dayansın?
ya dinsin ruhumdaki fırtına;
ya da bedenim bu ateşte yansın.
düştüğüm girdaplardan çıkar,
bir damla su uzat
kurumuş dudaklarıma,
firakımdan ellerin yansın.
tükensin efkârım soluklarında
umutlar birbaşka bahara kalsın...,
Turan AKBULUT Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ölüm burnumuzun dibinde;
ne yandan gelecek belli değil,
Gel ey aciz nefsim!
Gel sen Hakk’ın huzurunda saygıyla eğil!
Şaşmaz o vakit geldiyse;
ne bir an ileri ne bir an geri,
Ahd-i Mîsak’ta belirlendi o göçün,
hem zamanı hem yeri.
Yok olmak değildir ölüm;
zaman ve mekânın değişmesidir,
Ayrılık gibi görünürse de;
kulun Hakk’a erişmesidir.
Eğer hazırsa azığın,
o yolculuk zahmet vermez insana
Şeb-i Arus Gecesi’dir o güzel gece hem;
İnsan olana!!!
Turan AKBULUT
Gezip vuslat aradığım bu alaca yerlerde
Yine benim payıma yardan ayrılık düşmüş.
Yanlızlığın dört yanımı sardığı vakitlerde
Ben geceden kaçarken; gündüzüm bana küsmüş.
İstersen uzan da al bedenimden canımı
Yüreğim nâra düşmüş bir lokmacık et olmuş.
Gözlerim, gözlerinin buğusuna takılmış
Ayrılık, yollarıma bir dikenli set olmuş.
Turan AKBULUT
Ben tecelli aynasıyım
Benden ışık sadır olmaz
O’ndan alır yansıtırım
Işık yoksa ayna olmaz.
Göz bendeyse gören O’dur
O’nsuz gözde şekil olmaz
Bu bedende asıl O’dur
Asıl yoksa vekil olmaz.
Bedendeki kuvvet O’dur
Çekilirse kudret olmaz
Hiç bitmeyen servet O’dur
Servet yoksa halvet olmaz.
Su gibi, can veren O’dur
O’nsuz asla hayat olmaz
Kainatı düren O’dur
O’na zinhar memat olmaz.
O ölmeyen bir diridir
O’nsuz bir şey zahir olmaz
Kainat peygamberidir
O’na evvel, ahir olmaz.
Zat-ı Mutlak’ın nurudur
O’nsuz Elif ayna olmaz
Rahman, Rahim, hepsi O’dur
O’nsuz olmaz! O’nsuz olmaz!
Turan AKBULUT
Turan AKBULUT