Yaşatma, kimseye, son kıyameti.
Özünde, iyiliğin, alameti.
Sen sen ol, onu hep, yaşat kalbinde.
Kaybetme, içindeki, merhameti.
Darda kalana, mazluma, sen acı.
Budur asıl, merhametin, ilacı.
Rab bile, kuluna, mağfiret eder.
Sen kulsun, yap ezileni, baş tacı.
Zorda olana, yardıma, hazır ol.
Düşkünlere koşmaya, sen hızır ol.
Sende düşersin birgün, düşmem sanma.
Hep iyiliğe, hazır ve nazır ol.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gördüm ki, yalnız, bir semt adıymış vefa.
İnsanlar, koşuştursa da, bir tarafa.
Kalabalık içinde, yalnızlık vardır.
Sonunda kalır sana, yorgun bir kafa.
İyilikler, çabuk unutuluverir.
O dostluklar ise, bazen, umut verir.
Yarınını düşünmeden, yaşar insan.
Dertler, içten içe, hep bizi kemirir.
Unutma!, yapılan iyi ve kötüyü.
Kaldır gözündeki, gafletten örtüyü!.
Yaşam bir varmış ve bir yokmuş masalı.
Dağ kadar günahtan, ağırdır kuş tüyü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
Ben, yok olduktan sonra.
Kör ölür, badem gözlü olur, dimi?
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
İçimde, sevmeye hasret, bir çocuk varken...
İhtiyarlatma, bu sevgiyi içimde.
Pişmanlıklar, hayatın kaçan trenleri iken.
Beni seveceksen, şimdi sev....
Yarın çok geç, belki...
Bir kısırdöngü, değilmi ki, bu yaşam?
Bir veda, değilmi ki, bu son buluş?
Neden, inat eder ki, bir insan?
Yüreğini açmamaya, sevmemeye...
Yemin etmiş gibi, çöllerde Mecnun olmaya.
Beni seveceksen, şimdi sev.
Yarın çok geç sevgili...
Yarın çok geç...
Sen, sevmeyi seç...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İnsan, utanır mı gülünce?
Hiç utanma!, ey nazlı güzel.
Bakışın ile göz süzünce.
Naz yapma, hilal kaşlı güzel.
Ah, Saçların, tel tel dökülür.
Koklayamadım, ben onları.
Sanki bak, ciğerim sökülür.
Bekler oldum, bütün yolları.
Aşkın ateşi beni yaktı.
Bu gözlerim tek sana baktı.
Senden, yeşil ışık beklerim.
Bu gönlüm bil ki, sana taktı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL