İlim Şiiri

Aşkın Beni Benden Etti

Deli etti,
Veli etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Bir kuş etti,
Seyrettirdi,
Aşkın beni,
Benden etti.

Bülbül etti,
Söylettirdi,
Aşkın beni,
Benden etti.

Sevgi kokan,
Bir gül etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Sular gibi,
Akar etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Hakk adını,
Anar etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Rüzgâr gibi,
Eser etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

İlden ile,
Gezer etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Ne söylerim,
Bilmez etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Kalem etti,
Kâğıt etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Okyanus’u
Yûnus etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Yûnus kokan,
Dünya etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Bir sır etti,
Mısır etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

İlim etti,
Hilim etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Âlim etti,
Halim etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Sürur verdi,
Huzur verdi,
Aşkın beni,
Benden etti.

Özüm etti,
Sözüm etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Bulut etti,
Yağmur etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Tek ses etti,
Nefes etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Bir nur etti,
Pür nur etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Hikmet etti,
İbret etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Fikir etti,
Zikir etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Kitap etti,
Hitap etti,
Aşkın beni,
Benden etti.

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN

Bu Kibir Gurur Ne Diye?

Söyler Yûnus aşk ile,
Dinler mü’min ibret ile;
Bu kibir gurur ne diye?

Seni yarattı Ehad,
Hikmetle donattı Samed;
Bu kibir gurur ne diye?

Eller mi gözler mi senin?
Ayak mı kulak mı senin?
Bu kibir gurur ne diye?

Mal, mülk ne varsa emanet,
İmandadır tüm selamet;
Bu kibir gurur ne diye?

Ne var ki sahip olduğun,
Bak gül misali soldun;
Bu kibir gurur ne diye?

Rabbimizden güzel kelam,
Şâir’ül İslâm’dan selam;
Bu kibir gurur ne diye?

Sofralar sermiş önüne,
Perde mi indi gözüne?
Bu kibir gurur ne diye?

Bak şu kırmızı güle!
Aşkla dolu bülbüle,
Bu kibir gurur ne diye?

Aldanma makam mevkiye,
Kalmaz hiçbirimize;
Bu kibir gurur ne diye?

Bu nimetler hediye,
Rabbimizden bizlere;
Bu kibir gurur ne diye?

Aldandın, gafletle doldun,
Haramlara köle oldun;
Bu kibir gurur ne diye?

Zikirden yüz çevirdin,
Kendini neye çevirdin?
Bu kibir gurur ne diye?

Vahdeti unutup da,
Kesrete dalıp boğulma!
Bu kibir gurur ne diye?

Ellerini kime açtın?
Sen duadan niye kaçtın?
Bu kibir gurur ne diye?

Ağaçtaki yapraklar,
Ellerini Hakk’a açar;
Bu kibir gurur ne diye?

Yalan, yanlış ve hile,
Gıybet, iftira ile;
Bu kibir gurur ne diye?

Sözün özünden olmalı,
Özün sözünle dolmalı;
Bu kibir gurur ne diye?

Defterini doldurdun,
Biter dünya yolculuğun;
Bu kibir gurur ne diye?

Sandın ebediyim diye,
İsyan ettin Ebedi’ye;
Bu kibir gurur ne diye?

Kulak vermedin Resûl’e,
Ermem mi dedin vusûle?
Bu kibir gurur ne diye?

Rükûya hiç yaklaşmadın,
Secde ile ulaşmadın;
Bu kibir gurur ne diye?

Bilenle bilmeyen bir mi?
Hiç diriyle ölü bir mi?
Bu kibir gurur ne diye?

Verdin ellerin ile,
En yakınlarını kabre;
Bu kibir gurur ne diye?

Sevgili’ye, Sevgili’ye...
Dönüşümüz Rabbimize;
Bu kibir gurur ne diye?

Geldin bir damla su ile,
Gidişin bir tohum ile;
Bu kibir gurur ne diye?

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN

Uzlet

Gördüm yapayalnız,
Bu asırda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet gayret, uzlet hayret,
Uzlet rahmet, uzlet nimet,
Uzlet hikmet, uzlet izzet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.

Gördüm yapayalnız,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet iffet, uzlet ibret,
Uzlet nöbet, uzlet cevvaliyet,
Uzlet teslimiyet, uzlet mazhariyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.

Gördüm yapayalnız,
Bir köşede samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet velinimet, uzlet istikamet,
Uzlet mahviyet, uzlet keyfiyet,
Uzlet ciddiyet, uzlet meymenet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.

Gördüm yapayalnız,
Ağlıyor samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet muhabbet, uzlet merhamet,
Uzlet ubudiyet, uzlet afiyet,
Uzlet azîmet, uzlet haşyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.

Gördüm can çekişiyor,
Artık samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet hicret, uzlet himmet,
Uzlet ibadet, uzlet inayet,
Uzlet rağbet, uzlet saffet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.

Gördüm can çekişiyor,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.

Uzlet sadakat, uzlet sebat,
Uzlet bir sünnet, uzlet velayet,
Uzlet saadet, uzlet galibiyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.

Şair'ül İslam Yunus Kokan

Yûnus KOKAN