Gördüm yapayalnız,
Bu asırda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet gayret, uzlet hayret,
Uzlet rahmet, uzlet nimet,
Uzlet hikmet, uzlet izzet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet iffet, uzlet ibret,
Uzlet nöbet, uzlet cevvaliyet,
Uzlet teslimiyet, uzlet mazhariyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Bir köşede samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet velinimet, uzlet istikamet,
Uzlet mahviyet, uzlet keyfiyet,
Uzlet ciddiyet, uzlet meymenet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Ağlıyor samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet muhabbet, uzlet merhamet,
Uzlet ubudiyet, uzlet afiyet,
Uzlet azîmet, uzlet haşyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Gördüm can çekişiyor,
Artık samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet hicret, uzlet himmet,
Uzlet ibadet, uzlet inayet,
Uzlet rağbet, uzlet saffet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm can çekişiyor,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet sadakat, uzlet sebat,
Uzlet bir sünnet, uzlet velayet,
Uzlet saadet, uzlet galibiyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Âşık gözden yaşlar döker,
Yüreğine sevgi eker,
Dili daim Hakk’ı söyler,
O vuslatı aşkla bekler,
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Yûnus aşk ile döner,
Sen daim Hakk’ı öner,
Bir gün gelir hayat söner,
Sevdiklerin seni gömer,
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Bedenim kabre girer,
Çok karanlık, yoktur fener.
Münker-Nekir sual eder,
Sevdiklerim nere gider?
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Edepsizle Bir Olmak İlme Hürmetsizliktir
Şâirim, sözün âlâsını bilirim,
Lakin cahilin karşısında konuşmayı,
Edepsizle bir olmayı,
İlme hürmetsizliktir bilirim.
İlmin Şükrü Tebliğdir
Âlimin ilmine,
Tebliğdir şükür.
Zalimin zulmüne
Korkma tükür!
İcaz
Dersin: “Ne kadar söylesem az.”
Bil ki kelamdaki i’cazdandır icaz.
Kul Dediğin Her İşi Allah İçin Yapar
Şâir ve yazar,
Yalnız hak ve hakikati yazar,
Aramaz mahlukat içinde yâr,
Kul dediğin her işi Allah için yapar.
Mütevazi Olmalı
Elif gibi dimdik ol amma,
Çok havalardan uçma,
Düşüşün fena olur sonra.
Ömür
Her şey bir emr-i kün,
Dün doğduğun gün,
Bak bugün büyüdün,
En yakının öldü dün,
Yaprak misalisin,
Sararıyorsun günbegün,
Tükeniyor sayılı gün.
Her Daim Şeytandan Allah'a Sığınılmalı
Ey nefis!
Bir vesvese gelirse şeytandan sana,
Hiç uğraşma onunla,
اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجٖيمِ de,
Bu yeter ona.
Dünya Bir Handır
Dünya bir handır,
Ebedi kalınmaz.
Baki için halk edilen kalp,
Faniye bağlanmaz.
Ey insan nedir şu tasan?
Bir türlü akıl almaz.
Mahzun olma gönül,
Dünya kimseye kalmaz.
Nefs-i Emmare Cihetiyle Ölmek
Nefs-i emmare cihetiyle öldüğün gün,
Odur kalp ve ruh cihetiyle dirildiğin gün.
Mühür Dileyen Kalpler
Mühürletilmişse kalp,
Kulak neylesin?
Mühürletilmişse kulak,
Göz neylesin?
Perde çektirilmişse göze,
Dil ne söylesin?
Aşk-ı Vedud
Dediler: “Niçin hep ağlarsın? İnsan biraz da güler.”
Dedim: “Göz aşk-ı Vedûd ile ağlarken kalp güler.”
Küfretme Şükret
Küfretme, şükret!
İsyanı terk et!
Her daim sabret!
De vardır bir hikmet!
Bak gör al ibret!
İbretin marifet!
Fani Dünyaya Aldandın
Ey nefis!
Fani dünyaya aldandın,
Hiç ölmem mi sandın,
Koca bir ömürde,
O’nun rızası için ne yaptın?
Özler
Hak hakkı özler,
Batıl batılı gözler,
Gördüğünü sanan o kör gözler,
Gördüm yüz verince beş yüz olan yüzler,
Sahte, yapmacık ve süslü sözler,
Ne yapsa kendini gizleyemez özler.
Fıtratta Kibire Yer Yoktur
Her insan âciz, zayıf ve fakir halk olunur.
Bunlar insan olan insanı kibirden korur.
Yûnus KOKAN
Sessizliğin sesini duyduğumda,
Yalnızlıkta huzur bulduğumda,
Dize dize bir şiir olduğumda,
Satır satır her dilde okunduğumda,
Aşikâr olur o gün,
Çözülemez muamma,
Âşık Maşuk’a gider,
Dil susar kitap söyler,
Hasret biter o gün.
Kuş misali özgürce uçtuğumda,
Nefisten son nefes koptuğunda,
Aşk âlemleri ben koktuğunda,
Tertemiz kalemlerde olduğumda,
Aşikâr olur o gün,
Çözülemez muamma,
Âşık Maşuk’a gider,
Dil susar kitap söyler,
Hasret biter o gün.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN