İsyan, pek cazip gelmiyor kulağa,
Lakin etmek gerekiyor bazen,
Bağırmak, ağlamak gerekiyor.
İçini akıtmalı, zehri dışarı vermeli,
Yanar yoksa için,
Yakarsın etrafını da,
Söndürülmezse gönül.
Hayat çok cazip geliyor kulağa,
Lakin en çok acıyı veren odur.
İsyanım hayata, hayatın isyanı kime?
Ah pervasızca yanan kara mühürlü gönlüm.
Kimse anlamıyor, kimse anlamak istemiyor.
Herkes hayata isyan etmekten korkuyor.
İki yüzlü olmuş insanlar.
Hem isyan etmek istiyor lakin isyanı sevdiğinden çok hayatı seviyor.
Soruyorum içimden konuştuğun, içimi döktüğüm yazılara ,
İsyan mı? hayat mı?
Hangisi daha çok yakıyor içimi,
Hangisi oynuyor yüzüme,
Sarhoş olmuş insanlar, lakin içmeden,
Seviyor gibi görünüyor sevenler, lakin sevmeden.
İnsanmış gibi görünüyor herkes, lakin olmadan.
İnsanlığın yüzüne tükürmek istiyorum.
Lakin sadece istiyorum.
Yazmak istiyorum, mehtap ışığının altında,
Ağlamak istiyorum, gölgenin izinde,
Yaşamak istiyorum insanlığın olduğu yerde,
Biliyorum içimin karanlık öfkesi,
Olmayacak hiçbiri, eğer olursa adalet olur.
Eğer olursa insanlık olur.
Ben insanlığın, adaletin olduğu yere hayat demem.
O zaman ezilmez öksüzler, yükselmez beyler.
Tam akacakken duruyor gözyaşlarım.
Geriye de gitmiyor,hep çöküyor olduğu yerde.
Kötü insanın iyi insan olmak istemesine benzetiyorum.
Tam iyi olacakken asıl olması gerektiği yere dönüyor.
Ta derine, olması gerektiği yere.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Şair arkadaşımın söyledikleri dün gibi aklımda:
Karanlığın izdüşümü, gözlerimin tam ortasına değen ayın ışığı ve yalnızlığımın kıvılcımı; kim olduğunu bilmeden, kimseye yaklaşma ve kimseye bulaşma
Kim olduğunu bildiğin, anladığın zaman arandaki mesafeyi diri tut, tut ki kimse haddini zorlamasın ve seni aşağılamasın.
Buna izin verme ve her şeyi önceden planla,
Zihnini diri tut
Yavuz Sultan Selim 2
İsimsiz
Ağlıyor gözlerim kurumaz oldu
Hep gözyaşlarıma keder oldular
Dostunum diyenler düşmanım oldu
Sahte dostlarım yalan oldular
Gördüğüm herkesi ben gibi sandım
Yazık ki onlar için ateşte yandım
Sahte sözlerine nasılda kandım
Artık uyandım ölen oldular
Beş kuruş için namus sattılar
Para uğruna dinini attılar
Tövbe haşa paraya taptılar
Bu dünya için dininden oldular
Çok şükür kimseye kulluk etmedim
Fakiri hor görüp garibi ezmedim
Anamı babamı zaten üzmedim
Ailemden başkası hep tuz oldular
Ölmeden öldüm mezar kazdılar
Mezar taşıma şair yazdılar
Cesedim bir köşede sanma aldılar
Çok sevdiğim kişiler ecelim oldular..
Çileli Çilekeş Şair Mehmet
İsimsiz
Bir gün en sevdiğin birini çok özlersin
yanında olmak istersin
olamazsın
o güzel kokusunu hissetmek sesini duymak istersin
duyamazsın
çünkü o en sevdiğin biri çok uzaklarda
kokusunu hissedemeyeceğin
sesini duyamayacağın yerde olur
göremezsin
yalnızlığına alışamadığın
hasretine doyamadığın gün gelir
kurtulamazsın
işte o gün çok ağlarsın
ve bir an kavuştum dersin
yalan olur
o an her şey biter
hayata küsersin...
İsimsiz