Kadın Şiiri

Barış KADINLARI BU ŞİİR İLE FEVKALEDE TANIMLAMIŞSINIZ.HOŞUMA GİTTİ TEBRİKLER.

Yağmurları Sevebilirdim

Nisan ayının bir gecesinde

Ben hüzünleri yaşıyorum

Tanışmamızın yıldönümünde

Yine seni sokaklarda arıyorum.



Hiç yağmurları sevmezdim

Senin için yürüyerek direndim

Anılarımızın hatırına

Seni hep ıslanarak bekledim.



Oysa yağmurları sevebilirdim

Kapı ve pencerem olmasaydı

Fırtınaları dahi sevebilirdim

Sıcak bir evim olmasaydı.



Sensiz karları da sevebilirdim

Yakacak odunum olmasaydı

Ayazları kendime seçebilirdim

Sen gönlümde olmasaydın...

Yahya PAMUK

Kadın

Uzun Kısa asla ayırt edilmez

Yaşlı Gençle sevgiler biçilmez

Güzel Çirkin hiçbir zaman aranmaz

Gerçek olan sevgiler yargılanmaz



Şişman Zayıf olsun sevgi

Siyah Beyaz olsun yarim

Kumral sarışın asla fark etmez

Gerçek olan sevgileri kimse bilmez.



Sosyete Türbanlı veya Eşarplı

Mini etek Pantolon veya Çarşaflı

Sonuçta hepsi güzel gönül

Olur başa hep eşsiz bir ömür



Kadın duygu, sevgi, aşktır.

Her sözü sonuçta bir aştır.

Sitemi gönül, gülüşü rahat

O her zaman olur bir hayat



Köylüsü Şehirlisi Yabancısı

Müslüman’ı Musevi’si Hristiyan’ı

Aynı gönül’ün güzel duyguları

Her zaman onlar erkeğin tek arzuları



Ortahallisi zengini fakirleri

Hep aynı ağacın tek meyveleri

İnsanlığın en güzel ve cesur olanı

Şimdi onları sevmenin tam zamanı



Onlar asla ayırt edilmez

Ama gönlü güzelden de vazgeçilmez

Güzel olsa kendine,

Huysuzu, da asla beğenilmez...

Yahya PAMUK

Aynadaki Yüzüm

Hatırlar mısın anne ?

Çocukken hep kaybolurdum,

Saatlerce gözlerini alırdım senden,

Sokak aralarına düşerdi dudakların,

Bakışların kaplan kirpiği kadar keskin,

Nefesin kopardı yüreğinden.



Aslında kayıplarım sevecen bir yürekteydi,

Bir oynar bir kızardım ellerime.

Hele babamın bakışlarına takılınca,

Nasılda bahar ellerinle okşardın saçlarımı

Korkudan ağlamazdım bile anne!



Büyüdüm, gönlümdeki viranelerle,

Ertesinde ,işe girdim sevinçle

Ardından sizden arta kalan bir ekonomi,

İhanet yüzlerle hiç karşılaşmadan,

Aşksız büyümelerle yüreksiz tek ele daldım



Aşkı ,hiç bilmezdim anne

Hep gülümserdim mazlum aşıklara,

Hayatımı sizler düzenleyip ,yıldızlara sunarken

Mevsim sanırdım ,aşıkların gidişatını

Meğer aşk ölümlerin başlangıcıymış anne !



Anne ,nasıl tanırım sevdayı

Senin dışında hiç kadın sevmedim ki ben,

On altı yaşımda tutuklandım ben,

Birde baktım ki parmaklarımda Pranga,

Bilemedim anne,

Çocukluğumdan kalan tek anım bile yok !



Meğer, aşk pusudaymış anne !

Ömrümün orta yerinden kemirdi,

Kör etti gizli sevdaların sessizliğinde,

Şimdi firardayım geçmişimle

Sevmek anlaşılmaz be anne !



Anne, neden sen hiç bana küsmedin?

Seni de çok üzdüm yıllarca,

Çaldığım saatlerini babama hiç aktarmadın

Neden bu kadın senin gibi sevmez anne?

Neden senin okşadığın saçlarıma kırlar düşürdü ki?

Yoksa dudaklarıyla mı bana gülümsedi anne!



Aslında ben aşkı bilemedim,

Günahkar benim be anne.

Dilimden cehennem ateşleri döküldü,

Titrek sözlerle kuruttum gül bahçelerimi.

Meğer aşk dizlerimi kırdı anne!



Anne O’nu da senin gibi sevdim,

Çocukluğumda Sen,

Geleceğime O'nu aldım senden habersiz,

Demek ikinizi de çok sevmişim.

Meğer ikinizi de çok üzmüşüm.





Bu aralar hiç bir şeyi sevmiyorum.

Dostlarımı yaprak niyetine savurdum.

Etrafımda kalan üş beş kök.

Ben kaçtıkça kovalanan,

Döndükçe bakınmadan sarıldılar anne !



Anne, her bakışa umutlar vermedim ki ,

Namert sözüyle her yüzüme güleni de sevmedim,

Bir kurşun niyetine döküldüm baş aşağı,

Şehrimin mazlumluğu gibi sevdim.

Adam akıllı sevdim anne!



Anne ,kanım ölüm kokuyor

Beynimi fesat şeytanlar kurcaladı.

Zehirledim damarlarımı yırtarcasına,

Dilim leş koktu yıkanmamış sözcüklerle.

Kirlettim kendimi anne!



Anne neden uykularımda hep O?

Gündüzlerime damgalar vururken,

Neden hep rüyalarımı da alır?

Yoksa onunda mı gözlerini aldım.

Beni anlasana anne!



İşte aynadaki yüzüm bu anne!

Rüyalarımda bile ihanet sancısı ,

Kaderim şehrimin kaderi gibi

Kaderim doğunun talihi gibi,

Sakın ola ki kınama beni anne!



Anne, eğer bir çığlıkla ölürsem

Beddualı olduğumu unutma.

Gidişim seni üzmelerim olsun,

Gidişim kayboluşlarım olsun,

Sakın bu defada gözlerini benimle yollama.

Gidişim sevenime gülüşüm olsun anne!



Hani bilirsin kadınları,

Sen anne Sen!

Eğer kefenimi ellersen,

Tek bir gözyaşı istemem senden,

Çünkü sende kadınsın anne,

Beni öldüreni lanetleme.

Sadece babama gülümseme anne !

Yahya PAMUK