Yapma Bunları Yar Şiiri

Yapma Bunları Yar

Bu inat kimlere yarar

Yapma bunları yar

Pişman olup ağlasan da

Sonra aldırmam yar



Kapıma gelip dursan da

Açmam sana yar

Oturup sızlansan da

Acımam sana yar



Kadehime şarap olsan da

İçmem seni yar

Dökülüp saçılsan da

Toplamam seni yar



Bana koşup hatırlasan da

Dönüp bakmam yar

Diz çöküp ağlasan da

Affetmem seni yar...

Yahya PAMUK

Aynadaki Yüzüm

Hatırlar mısın anne ?

Çocukken hep kaybolurdum,

Saatlerce gözlerini alırdım senden,

Sokak aralarına düşerdi dudakların,

Bakışların kaplan kirpiği kadar keskin,

Nefesin kopardı yüreğinden.



Aslında kayıplarım sevecen bir yürekteydi,

Bir oynar bir kızardım ellerime.

Hele babamın bakışlarına takılınca,

Nasılda bahar ellerinle okşardın saçlarımı

Korkudan ağlamazdım bile anne!



Büyüdüm, gönlümdeki viranelerle,

Ertesinde ,işe girdim sevinçle

Ardından sizden arta kalan bir ekonomi,

İhanet yüzlerle hiç karşılaşmadan,

Aşksız büyümelerle yüreksiz tek ele daldım



Aşkı ,hiç bilmezdim anne

Hep gülümserdim mazlum aşıklara,

Hayatımı sizler düzenleyip ,yıldızlara sunarken

Mevsim sanırdım ,aşıkların gidişatını

Meğer aşk ölümlerin başlangıcıymış anne !



Anne ,nasıl tanırım sevdayı

Senin dışında hiç kadın sevmedim ki ben,

On altı yaşımda tutuklandım ben,

Birde baktım ki parmaklarımda Pranga,

Bilemedim anne,

Çocukluğumdan kalan tek anım bile yok !



Meğer, aşk pusudaymış anne !

Ömrümün orta yerinden kemirdi,

Kör etti gizli sevdaların sessizliğinde,

Şimdi firardayım geçmişimle

Sevmek anlaşılmaz be anne !



Anne, neden sen hiç bana küsmedin?

Seni de çok üzdüm yıllarca,

Çaldığım saatlerini babama hiç aktarmadın

Neden bu kadın senin gibi sevmez anne?

Neden senin okşadığın saçlarıma kırlar düşürdü ki?

Yoksa dudaklarıyla mı bana gülümsedi anne!



Aslında ben aşkı bilemedim,

Günahkar benim be anne.

Dilimden cehennem ateşleri döküldü,

Titrek sözlerle kuruttum gül bahçelerimi.

Meğer aşk dizlerimi kırdı anne!



Anne O’nu da senin gibi sevdim,

Çocukluğumda Sen,

Geleceğime O'nu aldım senden habersiz,

Demek ikinizi de çok sevmişim.

Meğer ikinizi de çok üzmüşüm.





Bu aralar hiç bir şeyi sevmiyorum.

Dostlarımı yaprak niyetine savurdum.

Etrafımda kalan üş beş kök.

Ben kaçtıkça kovalanan,

Döndükçe bakınmadan sarıldılar anne !



Anne, her bakışa umutlar vermedim ki ,

Namert sözüyle her yüzüme güleni de sevmedim,

Bir kurşun niyetine döküldüm baş aşağı,

Şehrimin mazlumluğu gibi sevdim.

Adam akıllı sevdim anne!



Anne ,kanım ölüm kokuyor

Beynimi fesat şeytanlar kurcaladı.

Zehirledim damarlarımı yırtarcasına,

Dilim leş koktu yıkanmamış sözcüklerle.

Kirlettim kendimi anne!



Anne neden uykularımda hep O?

Gündüzlerime damgalar vururken,

Neden hep rüyalarımı da alır?

Yoksa onunda mı gözlerini aldım.

Beni anlasana anne!



İşte aynadaki yüzüm bu anne!

Rüyalarımda bile ihanet sancısı ,

Kaderim şehrimin kaderi gibi

Kaderim doğunun talihi gibi,

Sakın ola ki kınama beni anne!



Anne, eğer bir çığlıkla ölürsem

Beddualı olduğumu unutma.

Gidişim seni üzmelerim olsun,

Gidişim kayboluşlarım olsun,

Sakın bu defada gözlerini benimle yollama.

Gidişim sevenime gülüşüm olsun anne!



Hani bilirsin kadınları,

Sen anne Sen!

Eğer kefenimi ellersen,

Tek bir gözyaşı istemem senden,

Çünkü sende kadınsın anne,

Beni öldüreni lanetleme.

Sadece babama gülümseme anne !

Yahya PAMUK

Görün

Beni öyle bir sevip hasretle özle ki

Tıpkı baharları andıran çiçek gibi görün

Ya da beynindeki düşüncelerde hisset ki

Tıpkı Leyla olup sevgili gibi görün



Gecelerime öyle bir ışık ol ki

Ay gibi parlayıp rüyalarımda görün

Ya da gündüzümün güneşi ol ki

Bedenimi ısıtıp ruhumda görün



Yüzüme öyle bir gülüş ol ki

Sürekli gülümseyip neşeli görün

Ya da tenimdeki bir ben ol ki

Vücuduma sımsıkı yapışık görün



Bana öyle bir sarılıp okşa ki

Tüm sevenlere örnek gibi görün

Biraz da candan özle ki

Sevmeyenlere inat gibi görün...

Yahya PAMUK