Yemin Olsun
Aslında yanıp-yanıp, küle döndüm!
Varsın essin rüzgarlar, korun kalmadı.
Çoktan gömdüm o aşkı, kara toprağa;
Daha senin bu gönülde, yerin kalmadı.
Söyle zalım, o zaman ne istedin benden?
Kanıyor'ken yüreğim, tam kırk yerinden:
Babam çıkıp gelse de, bil ki kabir'inden;
Onun bile söyleyecek, sözü kalmadı.
Ne hayalim'sin artık, ne de hülyam!
Ne sitemimsin benim, ne de beddua'm.
Baştan yazdım kaderimi, değişti dünyam;
Yemin olsun bu gönülde, yerin kalmadı.
Hanifi OKYAY 11.08.2020 / 16:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Senin Olsun
Mevsimler değişir yollar değişir
Huzura çıkmayan yol senin olsun.
Sol yanımda yarem var gayet derin;
Bülbüle yar olmayan gül senin olsun.
Şu ahım bedduam tutar inşallah.
Cevreyleme gayri bana illallah.
Adını ansalar demem maşallah;
Ben küle döndüm, kor senin olsun.
Saçların ağarsın,belin bükülsün.
Gözlerinden kanlı yaşlar dökülsün.
İpliğin pazara çıksın, soyun çürüsün;
Yolcusu olmayan yol senin olsun.
Fani dünyada güneş batarken
Eller sevdiğine sarılıp yatarken
Sefil okyay damla damla erirken;
Sardığın yılan,yareni cıyan olsun.
Hanifi OKYAY 27.07.2019 / 15:30
Hanifi OKYAY
Ya Dost Yavaş Yavaş
Gördüm ki değişmiş, toprağın çehresi!
Şafaktan kesilmiş, bülbülün sesi.
Benim köyüm değil, burası neresi?
Çekilmiş el ayak, dost yavaş-yavaş.
***Zoruma gider, böyle yaşamak:
***Bende ki kadere, şu şansa bak!
***Gönülden düşmüş, gözden ırak;
***Yakıyor tenimi, kor yavaş-yavaş.
Hasretinden gönül, deli divane:
Yıkılmış evleri, hepsi bir virane.
Ölüm insan için, yoluk da bahane;
Çekilmiş el ayak, dost yavaş-yavaş.
***Evliya,embiya, çözüm bulamamış:
***Sığınacak bir dam, bir ev kalmamış.
***Bu diyarda sanki hiç yaşanmamış;
***Kapatmış mezarları, ot yavaş-yavaş.
Ne gelen var, ne de giden yolundan!
Yıkılmış çeşmeler, için yok suyundan.
İnsan vaz geçer mi, böyle yurdundan?
Kurumuş ağaçlar, dost yavaş-yavaş.
***Kul Okyay'ım, tutmaz oldu dizlerim!
***Ağlayı-ağlayı bir nefes, arar gözlerim:
***Kimsenin gücüne, gitmesin sözlerim;
***Bu diyar bize olmuş, el yavaş-yavaş.
Hanifi OKYAY 10.08.2020 / 11:30
Hanifi OKYAY
Sır Alıp Gitti
Kaptırdım gönlümü aşkın seline!
Sam vurdu ömrümü yel alıp gitti.
Gönülden gönlüne,yollar ararken;
Çığ düştü ömrüme,sel aldı gitti.
Olmadım bahtiyar,fani dünyada!
Döktüğüm gözyaşı etmedi fayda.
Ben beni bileli, bu gönül yas da;
Ümit hayal oldu, sır alıp gitti.
Yürek de yangın var, dumanı tütmez!
Edilen nasihat, hiç fayda etmez.
Bir selam salmış yar,o bana yetmez;
Hulara karıştı, pir alıp gitti.
Yüce dağlar karlı,duman bürümüş!
Gerçeği görmeyen, insan körmüş.
Dediler ki! Kul Okyay da ölmüş;
Kimi kazma kürek, bel alıp gitti.
Hanifi OKYAY 27.08.2010 / 16:40
Hanifi OKYAY
