Edepsizle Bir Olmak İlme Hürmetsizliktir
Şâirim, sözün âlâsını bilirim,
Lakin cahilin karşısında konuşmayı,
Edepsizle bir olmayı,
İlme hürmetsizliktir bilirim.
İlmin Şükrü Tebliğdir
Âlimin ilmine,
Tebliğdir şükür.
Zalimin zulmüne
Korkma tükür!
İcaz
Dersin: “Ne kadar söylesem az.”
Bil ki kelamdaki i’cazdandır icaz.
Kul Dediğin Her İşi Allah İçin Yapar
Şâir ve yazar,
Yalnız hak ve hakikati yazar,
Aramaz mahlukat içinde yâr,
Kul dediğin her işi Allah için yapar.
Mütevazi Olmalı
Elif gibi dimdik ol amma,
Çok havalardan uçma,
Düşüşün fena olur sonra.
Ömür
Her şey bir emr-i kün,
Dün doğduğun gün,
Bak bugün büyüdün,
En yakının öldü dün,
Yaprak misalisin,
Sararıyorsun günbegün,
Tükeniyor sayılı gün.
Her Daim Şeytandan Allah'a Sığınılmalı
Ey nefis!
Bir vesvese gelirse şeytandan sana,
Hiç uğraşma onunla,
اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجٖيمِ de,
Bu yeter ona.
Dünya Bir Handır
Dünya bir handır,
Ebedi kalınmaz.
Baki için halk edilen kalp,
Faniye bağlanmaz.
Ey insan nedir şu tasan?
Bir türlü akıl almaz.
Mahzun olma gönül,
Dünya kimseye kalmaz.
Nefs-i Emmare Cihetiyle Ölmek
Nefs-i emmare cihetiyle öldüğün gün,
Odur kalp ve ruh cihetiyle dirildiğin gün.
Mühür Dileyen Kalpler
Mühürletilmişse kalp,
Kulak neylesin?
Mühürletilmişse kulak,
Göz neylesin?
Perde çektirilmişse göze,
Dil ne söylesin?
Aşk-ı Vedud
Dediler: “Niçin hep ağlarsın? İnsan biraz da güler.”
Dedim: “Göz aşk-ı Vedûd ile ağlarken kalp güler.”
Küfretme Şükret
Küfretme, şükret!
İsyanı terk et!
Her daim sabret!
De vardır bir hikmet!
Bak gör al ibret!
İbretin marifet!
Fani Dünyaya Aldandın
Ey nefis!
Fani dünyaya aldandın,
Hiç ölmem mi sandın,
Koca bir ömürde,
O’nun rızası için ne yaptın?
Özler
Hak hakkı özler,
Batıl batılı gözler,
Gördüğünü sanan o kör gözler,
Gördüm yüz verince beş yüz olan yüzler,
Sahte, yapmacık ve süslü sözler,
Ne yapsa kendini gizleyemez özler.
Fıtratta Kibire Yer Yoktur
Her insan âciz, zayıf ve fakir halk olunur.
Bunlar insan olan insanı kibirden korur.
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Âşık gözden yaşlar döker,
Yüreğine sevgi eker,
Dili daim Hakk’ı söyler,
O vuslatı aşkla bekler,
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Yûnus aşk ile döner,
Sen daim Hakk’ı öner,
Bir gün gelir hayat söner,
Sevdiklerin seni gömer,
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Bedenim kabre girer,
Çok karanlık, yoktur fener.
Münker-Nekir sual eder,
Sevdiklerim nere gider?
Hakk’tan gelen Hakk’a döner.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Şah Damarımızdan Bize Daha Yakınsın
Sen’den uzak kalınmaz,
Sen’siz nefes alınmaz,
Sen tek ilahımızsın,
Yaratanımızsın,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Yokken var edensin,
Cansıza can verensin,
İşitensin, görensin,
Sen her şeyi bilensin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Ağlatan, güldürensin,
Diriyi öldürensin,
Ölüyü diriltensin,
Sonsuz kudret sahibisin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Resul’ü gönderensin,
Kur’an’ı indirensin,
Yolumu gösterensin,
Tek hidayet verensin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Hastalık da musibet de
Her biri derman derde,
Temizlersin günahlardan,
Tek şifa veren Sen’sin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Rahmetini indirensin,
Gözyaşımı dindirensin,
Hikmete erdirensin,
Her şeyin tek sahibisin,
Şah damarımızdan bize,
Daha yakınsın.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey nefsim!
Bak şimdi bir meyveye,
Sanatı hitap ediyor göze,
Tadıyla sesleniyor dile,
Kokusuyla mest oluyor kuvve-i şamme,
Vitaminleriyle ilaçtır hücrene,
Tesâdüfî olabilir mi bu işler, sence?
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN