Madam Petri
Ah Madam Petri!
Hiç bir yere tutunamayan sesinizde
Akıp gitti yine öfkeniz
Menekşeler tutarken köşe başlarını
Güneş sırmalı şalını toplamaya başlıyor yavaştan
Ve her şey sil baştan
Lille’de de aynıydı bu vakitler bulutların küskünlüğü
Ve siz yine yanlış yerlerinden tutup
Geçmişi geleceğe perçinlemekle meşguldünüz
Nezaketini bırakmıştı akşam üstü
Üstelik caddeler, sokaklar da size uymuştu
Bilmiyordu hiç kimse ne yükleniyordu limandan
Ve ne yüklediğini yaşadığı andan
Oysa ne kadar uğraşsak beceremezdik güller gibi ağlamayı
Ve ben acemiliğinize vermiştim Madam Petri
Yaşamak konusundaki
Ah Madam Petri!
Biriktirir mi eksiltir mi zaman bizi?
Ölçüyle verilmiyor ki hayat
İyiler önde, çürükler arkada oluyor çoğu zaman
Her gün ölüyor bir sonrakini doğururken
Günahlarının bedelini öder gibi
Ve biz kucağımızda buluyoruz yeni doğmuş bebeği
Mutluluk ipli bir kukla
İnanın mutlu olmazdı çöl, yağmura boğulsa.
Ah madam Petri!
Hayat hoşlanmaz eteklerinden çekiştirilmekten
Ya asıl esaretse
Kafeslerimizden öykündüğümüz gökyüzü?
S/aklanamayız ki kendimizden
Bulamayız da kendimizi
Ah Madam Petri
Ne kadarımızı bulmak istiyoruz ki?
Murat Halıcı
Murat HALICI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir Ateş Yak
Içimde bir ateş yak
Ne varsa getireyim yanması gereken
Madem ki gözlerin çakmak çakmak
Içimde bir ateş yak
Dumanı simsiyah
Tanrı misafirisin hep bana
Sırtımda gurbetimi taşırken
Birde parca parça sen
Saçının kokusu sinmiş ellerime
Bir infaz çizen kaderime
Hiç soğumayan
Daima sıcak
Hiç beklenmeyen bir anda aniden
Şakaklarıma sıkacak
Bir ateş yak yangın gözlerinle
Külüm kalırsa utanmalıyım
Madem ki sözlerin öylesineydi
Gözlerin tuzak
Bütün dizeler ölü şimdi
Duranda yansın içimde seferide
Avuçlarımdan dökülsün dualarım
Titreyen bir şafak kalsın geride
Murat Halıcı
Murat HALICI
Valentina III
Hayat kandırdı çocukluğumuzu
Bir kaç yalancı gerçek uğruna
Sattık hayal saraylarımızı
Çoğaldıkça duvarlar
Hayat gizlendi onların arkasına
Lisanımız oldu sessizlik
Avuçlarında kanadı kırık şarkılar
Kalbinin çırpınışlarının soluğu kesik
Dünyayı okuyabiliyorum şimdi
Gözlerinin kanlı atlaslar çizili retinasinda
Her şiir susar biraz
Ve her sessizlik bir duvardır Valentina
Herkes en çok kendi sessizliğini dinlermiş
Ve en en çok kendini gomermis
Matem tutmadan
Her yol ayrımında azalarak
Kendi yokluğuna alisa alışa
Oysa kuşlar önce ruhlarimizda uçmalıydı Valentina
Yol alamadık bu yüzden
Demir atmış bu dünyada
Murat Halıcı
Murat HALICI
İnanın Az Önce Bendim
Sessizlikle rendeleniyor düşüncelerim
Bazıları koltuk altına girmiş bakışlarımın
Bir seferden dönmüş bazıları
Hepsi yorgun çoğu yaralı
Gece neyi gizlemiş ki onları gizlesin
Karanlık da yoğuramadı
Az önce burdaydım oysa
Şimdi kırık bir desteyim
Bir yol iki yanı şarampol
Menzili paradoks
Etap etap zamanın süprüntüsü halının altına
İnanın buradaydım az önce
Gülümsememe bakmıştım aynada
Tepemin üstünde uçan bir sinek bile vardı
Camdan dışarı sonra
Bir yanım aşağı atlamıştı düşüyordu
Bakışlarım yağmur damlalarını toplamıştı avuçlarında
Bir fincan takımı gibi vitrine sıralamıştım planlarımı
Siz ne kadar şu an sizseniz bayım
Şehir nasıl aynı şehirse şu an
Hem bakın ıslanmış güvercinlerde vardı karşı çatının altında
İnanın ben o kadar bendim
İnanmıyorsanız bakın
Hala aynı melodi nabızlarımda
Ses tellerime takılmış Sonbahar rüzgarı
Hala suskun gözbebeklerim
Murat Halıcı
Murat HALICI
