Münafık
Müslümanım türküm derim
Yetimin hakkını yerim
Şeytanla halay çekerim
Lakin münafık değilim
İman ı kamil imanım
Kabe gibi müslümanım
Müslümana tercümanım
Şeytandan daha şeririm
Deli divane gönlüm var
Kendini Süleyman sanar
Ovalar geçilmiyor dar
Sırat üstünde yürürüm
Sürüyemem sürüyemem
Adım atıp yürüyemem
Gündüz güneşi göremem
Gecede fecri görürüm
Yamalı bir gömleğim var
Yusufun gömleği kadar
Acımdan nefesim kokar
Karuna zekat veririm
Vazu nasihat istemez
Söylenir sözü dinlemez
Güneş vurur eritemez
Fırtına olur eririm
Adem GÜLEÇ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Düşeli
Yükseklere kar yağıyor
Başımdaki karlar gibi
Görenler yetim sanıyor
Sıladan ayrı düşeli
Elin yurdu yurdum oldu
Kimin derdi derdim oldu
Eşkıya efendim oldu
Geçim derdine düşeli
Ne köy kalmış ne kasaba
Bahçe kuru ev haraba
Unutmuş bizi maraba
Gurbet ellere düşeli
Dayı emmi şöyle dursun
Anan baban unutursun
Köklerini kurutursun
Çorak yerlere düşeli
Gökte yıldız idim söndüm
Kurudum gazele döndüm
Güneşe sırtımı döndüm
Gölge peşine düşeli
Adem GÜLEÇ
Birgün
Dökülür bir gün dişlerin
Yalpalanır gidişlerin
Bir zaman bütün işlerin
Yaş düşer yavaş yavaş
Öfken kinin garezlerin
İçinde kalır sözlerin
Sürmeli badem gözlerin
şaş düşer yavaş yavaş
Seda vermezler çağrına
Gülerler gider ağrına
Yaralı yanık bağrına
Baş düşer yavaş yavaş
Dalga geçip horlarlarda
Kefen biçip bağlarlarda
Güvendiğin dağlardan da
Taş düşer yavaş yavaş
Alışırsın bunaklara
Ayrı konan çanaklara
Yağmur gibi yanaklara
Yaş düşer yavaş yavaş
Adem GÜLEÇ
Sis
Yıllar gelmiş geçmiş tükenmiş zaman
Düşününce biraz anlıyor insan
Ardından,içinde fırtına kopan
Yüreğimde düğümlenmiş ses kaldı
Herkes gelir gider gelenek böyle
Seneler yükünü bıraktın öyle
Sevin artık şevin gönlünü eğle
Çavuş gitti onbaşılar süs kaldı
Biz de senin gibi gitmek isterdik
Başvuruyu yaptık dilekçe verdik
Kimleri küstürdük kime ne dedik
Tayin hayal normal izin küs kaldı
Çırpındın kaç sene eğitim için
Bu olsa gerektir en büyük suçun
Bal veren ariya eziyet niçin
İnsanlarda çeşit çeşit his kaldı
Arkandan gülsekte şaka yapsakta
Gözümüz görmüyor bakıp dursakta
Kalpten göze akan seli tutsakta
Göz dayandı gönüllerde sis kaldı
Adem GÜLEÇ
