eda sevipte terk edilmenin tadını hiç tatmadım ama tatdırdım galiba şimdi birisin çok seviyorum ama birbirimiz için uygun değiliz onun için istemiyorum onu duy beni hasan
Nasıl Unutsun Bu Gönül Seni?
İnce bir sızı var benliğimin ücralarında
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Senin yaktığın ateş dolaşır hücrelerimde
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Sensizlik her günümde keder, her anımda matem,
O nazlı hayâlin gözümü ilişiyor her dem,
“Ben unuttum.” demek bile hatırlamaktır madem,
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Şimdi “Meçhûl”e döndü, “Sevda” diyarımın adı,
Yüzümde tebessümün, inan, izi kalmadı,
Hâlâ damağımdayken o dudaklarının tadı,
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Hep sana çıkıyor, uğradığım bütün sokaklar,
Gecenin büyüsünde, mehtapta bile yüzün var,
Dilimde ayrılığa isyan, içimde volkanlar…
Söylesene yâr! Nasıl unutsun bu gönül seni?
Ahmet YANIT Şiirleri
Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.
Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:
Seviyorum! feryâdıyle gök kubbeyi çınlatsam
Bilirim ki, kulak tıkar, duymazsın sesimi,
Sana varmak için ne meşakkatleri aşsam
Yine de lâkayt, gerersin ayrılık perdesini.
Ey zalim yâr, bilmem ki hiç umurunda mıyım?
Fark etmiyorsun ya; sayende ben yangınlardayım.
Şu fâni canım dese ki: ‘İnan, sana bağlıyım!’
Hiç acımadan kurşunlar, kesersin nefesimi!
Ahmet YANIT
Ben bilirim senin asıl yüzünü
Öyle sisli gözlerle bakıp durma!
Daha söylemedim sana sözümü
Hele bir dinle beni, Malatya…
Kaç sevdalı yürek söndürdün
O ışıl ışıl ışıklarının altında?
Söylesene, kaç aşkı maziye gömdün,
Kaç cinayetin failisin, Malatya?
Bir acı dağlarken şu garip sinemi,
Karşımda öylece duruşun var ya…
Sen ellere verdin emanetimi,
Sen vefasızsın, hayırsızsın, Malatya.
Şimdi savur aşkımın küllerini,
Tek bir zerresi kalmasın yarına.
Hadi dondur sevdalı gönülleri
Sana ancak bu yakışır, Malatya.
Ahmet YANIT
Dün akşam yine yıldızları seyrettim,
Yine seni gördüm o yıldızlarda.
Dün akşam yine bir isyân ettim
Seni benden ayıran bu hâin zamana.
Uğraştım, bir türlü uyuyamadım,
Bir türlü uyku girmedi gözüme.
Sonuna kendimi tutamadım;
Feryâdım yükseldi, tâ gök yüzüne.
Sokaklara düştüm senin yüzünden,
Uykuyu unuttum, bir serseri misâli.
Tükenmek bilmez bu sevgin yüzünden
Ateşlere saldım bu yüreğimi.
Anladım: Sensiz yüzüm gülmeyecek,
Sensiz, görmeyeceğim ben güneşi.
Belli ki ömrüm pek uzun sürmeyecek;
Ne de olsa ayrılık, ölümün ikiz kardeşi.
Ahmet YANIT