Öğretmeniz Öğreteniz
????ÖĞRETMENİZ...ÖĞRETENİZ...????????
1981 yılından beri kutlanan
Cehaleti yok edip...
Bilgeliği bireylere aktaran.
Doğumunun yüzüncü yılında
Başöğretmen Atatürk'ten armağan
Öğretmeniz...Öğreteniz...
Pandemi sürecinde en fedakar
Covide mezar olacak kadar cefakâr
Kimi zaman şiddete maruz kalan
Sesini her daim duyuramayan
Öğretmeniz...Öğreteniz...
Şehit olan Aybüke ve Neşe öğretmene
Meleklerle bizi seyreden Vedat öğretmene
Rahmet dileyip, dua ve niyazda bulunan
Cennet-i Âla' da sevdikleriyle buluşturan
Öğretmeniz....Öğreteniz...
Geldi 24 Kasım..
Öğretmenlerimizi sevelim.
Onları kalbimizin en derin noktasına
Sadece bir gün değil...
Sadece bugün değil...
İlelebet...sonsuza değin yerleştirelim.
Onların ellerinden öperek,
Onlara değerli armağanlar vererek,
Değerli olduklarını hissettirelim.
Genç Kaleminiz
Şenol KARA
Şenol KARA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ömrüm Sana Emanet
İlişkimiz anlayış, öz güvenle kurulsun
Gönlümü almayı bil, ömrüm sana emanet
Bazı sert ayrılıklar, anlayışla durulsun
Gönlümü almayı bil, ömrüm sana emanet.
Kavga edelim diye, yoktan yere kaş çatma
Ufacık bir sorundan, balıma zehir katma
Fitne fesatçılara, yuvamızı hiç satma
Gönlümü almayı bil, ömrüm sana emanet.
Yuva yapmak çok zordur, temeli sağlam olsun
Güven ateşteki kor, yanmadan aşkla dolsun
Sarıoğlanın aşkı, ahirette son bulsun
Gönlümü almayı bil, ömrüm sana emanet.
Derdimin dermanını, hep sende bulacağım
Ayrı gayrı günlerde, hep senin olacağım
Sensiz geçen her günde, sararıp solacağım
Gönlümü almayı bil, ömrüm sana emanet.
SARIOĞLAN
02 Ocak 2022
Muş ilinde karlı bir pazar akşamından...
Şenol KARA
Dilimiz Olmadan
Ben, sizin "DİLİNİZİM"
Benim sayemde duygularınızı aktarır,
Düşüncelerinizi bana yansıtırsınız.
Ben ki sizin ses dünyanızım.
Zekanız keskinse...
Ruhunuz ve duygunuz derinse...
O bende, benim gizli dünyamda saklı kalır.
Ben, sizin "DİLİNİZİM"
Sizin diğer milletlerden farkınızım.
Milli benlik denince, akla ilk ben gelirim.
Milli duygu ve düşüncede, her daim en öndeyim.
Milleti oluşturan fertleri;
Önce birbirine yaklaştırır...
Sonrasında esaretten kurtarırım.
Ana..Baba.. bacı..gardaş...
Aynı dili konuşturur, birbirine bağlarım.
Unutma Türkiyem...
Unutma...Unutturma...
Kültür değerlerimiz benimle ifadesini bulur.
Kendimize özgü dilimiz olmadan
Ne edebiyatımız...Ne edebiyatçımız...
Ne sanatımız...Ne de sanatçımız iflah olur..
Ben yoksam; ahlaksız, ananesiz...
Bir toplum olursunuz.
Ben yoksam; hatırasız, kalpsiz...
Yok olursunuz.
Sorarım size!
Zihinden yoksun bir millet
Yaşayabilir mi?
Sorarım size!
Dilsiz bir millet
Varlığını sürdürebilir mi...
Genç Kaleminiz Şenol KARA
EYLÜL 26...Pazar...2021
Şenol KARA
Ben Yine Sus Pus...
Hafif hafif...Tane tane kar yağarken
Şubat soğuğunda;
Onun yolunu gözlüyorum.
Onun sokağında, O'nu bekliyorum.
Köhne sokak lambalarının ışığında
Zemheri ayazında, yolunu gözlüyorum,
Belki beni affeder diye.
Elimdeki beyaz orkideler
Soğuktan çoktan donmaya başladı bile.
Varsın donsun!...Benim aşkım var!
Ben aşığım!...Aşkım içimi ısıtır!
Diye diye, kendi kendimi avutuyorum.
Kar ve ayaz şiddetlendi.
Soğuktan ellerimi hissetmiyorum artık.
Dakikalar durdu duracak...
Yelkovan, akrepe sesleniyor;
Gelen giden var mı! diye.
Yok...yok...Gelen de yok giden de....
Tam gidiyordum ki...
Bir ayak sesi geldi....
Oh be! .Nihayet!.Geldi! dedim. Kendi kendime....
Ona sevdiğimi haykırabilirim! artık.
Ona; Gitme! Beni terketme! diyebilirim.
Derken...Diyeceğimi beklerken... .
Yanımdan....Yüzüme bile bakmadan..
Beni hiç umursamadan
Çekti ve gitti...
Ah! Ahhh! Yüreğime yine söz geçiremedim..
Gelmedi. Sevdiğim yine gelmedi...
Gelmedi. Sevdiceğim yine gelmedi...
Ben yine yalnız...Yine biçareyim...
Ben yine sus pus....Yine avareyim...
06 Şubat Pazar...
Sarıoğlan...
Muş...
Şenol KARA
