Ömrüm
Gönül sultanını bulsaydı bu yaz
Dağları delerdi
Hey benim ömrüm
Aşığın elinde bir mızrap bir saz
Neyzenin elinde ney benim ömrüm
Aklının estiği her yere gider
Şahlanır
Dört yanı toz duman eder
İnatçı bir seyis izini güder
Rüzgârın çocuğu
Tay benim ömrüm
Ne bir arayan var
Ne bir soran var
Ne bir işiten var
Ne bir gören var
Yolları kapalı
Kar var
Boran var
Bir dağın başında köy benim ömrüm
Biner son nefese
Gider son ümit
Harcanır kredi
Tükenir limit
Üç günlük açlığa bir gevrek simit
Yanında bir bardak çay benim ömrüm
Erdal Ercin
Erdal ERCİN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Mehmed'in Öyküsü
Bir gün
Dağda
Şafak vakti
Kader ağlarını ördü
Kör talih çelmeyi taktı
Ters gitti işi Mehmedi'in
Sendeledi
Gök gürledi
Dağlar yerinden oynadı
Kapandı göz kapakları
Yıkıldı kaşı Mehmed'in
Taş gibi düştü içime
Bir zehir
Ruhumu yakan
Göğsümde kan
Göğsümde bir volkan gibi
Kanayan başı Mehmed'in
Rüzgâr gibi geldi geçti
Ciğerimi deldi geçti
Doyumsuz güzeldi geçti
Yirmibir yaşı
Mehmed'in
Kan ter uykusunu böler
Uyanmayıp ölmek diler
Sarı saçlarını yolar
Kadersiz eşi Mehmed'in
Sevdamız gibi yürekli
Yurdumuz gibi aydınlık
Kalbimin yerinde vuran
Beynimde zonklayıp duran
Tarihin kara bağrında
Sonsuzluk gibi oturan
Şu mezar taşı
Mehmed'in
Erdal Ercin
Erdal ERCİN
Leyla (2)
Seni gezdim diyar diyar
Oldum sefil seyyah Leyla
Rüzgâr gibi geçti yıllar
Yazık ettin
Günah Leyla
Ben peşinde sen bir kaçak
Bunun sonu ne olacak
Adın göğsümde bir bıçak
Beynimde bir silah Leyla
Değil mi bu son ümitti
Benim için her şey bitti
Gitti gençlik elden gitti
Gitti gençlik
Eyvah Leyla
Erdal ERCİN
Kurtulam
Ey benim akılsız başım
Gürz ile ezil
Kurtulam
Hedef olsun iki kaşım
Kurşuna dizil
Kurtulam
Bir sevda döner başımda
Adı zehirdir aşımda
Ey ölüm otuzbeşimde
Alnıma yazıl
Kurtulam
Kader çizgimi bozarım
Vademi doldu yazarım
Neredesin ey mezarım
Şuraya kazıl
Kurtulam
Erdal ERCİN
Erdal ERCİN
